Edukira salto egin | Salto egin nabigazioara

Tresna pertsonalak
Hemen zaude: Hasiera Komunitatea Jonmikel Intsausti 44. Euskararen beherakada

Dokumentuaren akzioak

44. Euskararen beherakada

2021/04/23 13:10
44. Euskararen beherakada

Pitxu eta bi xorrotxak, Ligi-Athereiko taldea, Altzürükü, 2001. Argazkia: Jonmikel Intsausti

Maskaradak egin ahal izateko gazteak behar dira, eta euskaldunak gainera hiztun diren pertsonaien papera bete ahal izateko. Azken hamarkadetan Zuberoan euskararen transmisioa apaldu da eta gaur egun hezkuntzan ahalik eta tresna gehienak jarri behar dira euskara aitzinatzeko, izan ere etxean transmisiorik ez bada, hezkuntzan jasotako euskara badaiteke nahikoa ez izatea ikasleek gutxieneko maila izan dezaten. Izan ere euskarari dagokionez Zuberoa herrialde desorekatua da, 65 urte gaineko helduen 3/4ak baldin badaki euskaraz, gazteen artean 1/3ak bakarrik egin baitezake.

Allande Sokarrosi @argia-n egindako elkarrizketan, hala kokatzen du euskararen testuingurua:

Iduri du Zuberoan ere lanik frango badela euskaraz bizitzen. Adinekoek ontsa badakite. Gazteei denez bezainbatean, ez da ber egoera.
Jakin behar duzu herri txiki eta ertainetan naturalki transmititu dela euskara. Hirian, hots, Maule-Lextarren, besterik da. XIX. mendearen hondarrean nahiz XX. mendearen hastapenean hasi zen erdalduntzen Maule-Lextarre. Hemen bazen industria. Bazen zapatagintza, bazen kautxugintza… eta industria horrek jendea ekarri zuen hona. Eta horrek eragina izan du euskararen gibelatzean. Ondotik, Espainiako gerla zibilak ere ez zuen lagundu, bistan dena, gerlarekin, nafar eta aragoitar anitz etorri baitziren Maule-Lextarrera. Erdaldunak ziren gehien-gehienak, eta eman zioten Maule-Lextarreri hein bateko espainol kutsua. 

 

Zenbaki orokorretan, egun Zuberoako biztanleen erdiek baino gehiagok dakite euskaraz (2014ko datuak). Azken datuen arabera (2020), 3000 inguruk egiten dute euskaraz egunero, gehienak adinekoak badira ere. Izan ere, nagusiek gazteek baino gehiago egiten dute eta urte batzuk barru euskaraz ulertzen dutenen tartea%60-%80 izatetik %40-%60ra pasatuko da joerak aldatzen ez badira, izan ere gazte gehienek frantsesez egiten dute herenak baino gehiagok euskaraz ikasten badute ere.

Zenbaitetan ere kontrako jarrera (bakarra bada ere) bizi izan dugu guk, lagun taldean Zuberoan izandakoan: oroitzen naiz Sohütako ikastolaren aurrean ginenean orain 15-20 urte, aurrean bizi ziren haur frantsestuek guri iseka egin izana euskaraz ari ginelako! Enfin!

Testuinguru honetan euskara eguneroko hizkuntza izan dadin ikastola lan izugarria egiten ari da; lehen hemen ikastolek funtzionatzen zuten bezala egiten da lan oraindik ere Zuberoan, militantzia handiko lanarekin. Zorionez azken urteetan gero eta ume gehiago daude ikastoletan Zuberoan. Eskola elebidunak bestalde ere garrantzitsuak dira euskalduntzen prozesuan.

Maskaradak antolatzearren (gutxienez talde bat herrialde osoan urte bakoitzeko), azken urteotan formula berriak inprobisatu edo asmatu behar izan dira taldeak osatu ahal izateko. Esaterako 2012an Xiberoko Ikastoletako Ikasle Ohiek osatu zuten Maskarada taldea, herririk ez baitzen aurkeztu urte horretan Zuberoako inauteria egiteko. 2017an Pettarra eskualdeko 6 herritako gazteen artean osatu zuten, banan-banan ez baitzuten behar beste gazterik horretarako.

2011-03-06an @argia-n argitaratutako artikuluan, Santa-Grazi elkarteko lehendakari Laurent Chübürüren ustetan, Santagraztarren azken Maskaradak 1994an eginikoak izateko arriskua bazela adierazi zuen.

EKE-k 2012-01-11n Nicole Lougarot-i egin zion elkarrizketan bestalde, iraganean euskaldun izatearen testuingurua eta Zuberoan gazte euskaldunik aurkitzea zaila izan daitekeela erakutsi zituen.

[…]
Baina euskara ikasi zenuen, azkenean...
N. L.: bai, baina kosta egin zitzaidan. Berehala iragaiten naiz frantsesera, eta horrek kezkatu egiten nau. Hala eta guztiz ere, zorionez, adierazpen kulturalak badira. Eta horretaz ari garela, beste bitxikeria bat: Normandian ikasi nuen fandangoa [dantzatzen]. Eta Mixel Etxekoparrek ere asko lagundu dit, zalantzarik gabe. Gaztetan, nire ahizpak militanteak ziren, ni ez hainbeste. Gogoratzen dut herriko gazte bati entzun niola 'enbata' esaten; niretzat terrorista esatea bezalakoa zen, ez nekien zer zen.
Eta maskaradak interesatzen zitzaizkizun?
N. L.: hori ere beranduago iritsi zen, ez bainuen dena ulertzen.
Nola azaltzen dituzu azken urteetako zailtasunak?
N. L.: azkenaldian, gertakari larri batzuen ondorioz, hala moduzkoak izan dira. Baina beste herri askotan, arazoa beste bat zen. Gure herrian, Gotainen, dantza taldeak maskaradak egin nahi izan ditu, baina azkenean ezin izan du, euskaraz ez zekitelako behar bezain ondo. Eta hori da arazo nagusia: hizkuntza. Gazteek ez dakite euskaraz, edo ez behar beste. Eta hori funtsezkoa da maskaradan.
[…]

 

Interesgarriak ere, Urdiñarbeko Jean-Jacques Etxeberri maskarada-idazle eta kulturgileak Naiz-en euskara euskara eta gazte dinamika, eta maskaradetarako beharrezko baldintzei esandakoak:

[…]
«Euskararik gabe ezin da maskaradarik izan, eta niretzat txarrena litzateke ez baldin bada gehiago», baieztatu zuen Jean-Jacques Etxeberrik. Urdiñarbeko maskaradaren idazleetako bat denak tradizioak gaur egun bizi duen arriskua nabarmendu du horrela.
Zentzu horretan gaineratu du: «Gazte horiek ez dute kultura horrekin loturarik, jada euskara traba handietan sartzen ari da, erran behar baita gero eta euskaradun guttiago dugula, eta niretzat hor da egiazko kaltea. Mutil eta neska gazteen juntatzea herri batean, ez baita erraza horrelako ekitaldi bat muntatzeko» Etxeberrik agerian uzten duen errealitatearen erakusgai izan zen 2012ko maskarada, Xiberoko Ikastoletako Ikasle Ohiek antolatu behar izan zuten, herririk ez baitzen aurkeztu urte horretako Zuberoako inauteria egiteko..
[…]

 

Hala eta guztiz ere, euskara aitzina eramatearren, Maskaradak eta Pastoralak ekintza lagungarriak izan dira euskara Xiberoko kulturan duen tokian kokatzearren. Esaterako, 2011-03-06an Argia aldizkarian, Jean Bordaxar Sohütako ikastolako lehendakariak hala erantzun zuen Maskaraden eta euskararen egoeraren gainean:

[…]
Maskarada, sintoma eta arma aldi berean
Jean Bordaxar Sohütako ikastolako lehendakaria da, eta zuberotar kulturaren ezagule fina. Hura ere baikortasunez mintzatu zaigu: “[Santa-Grazi elkarteko lehendakari Laurent] Chübürük aipatutako arriskua herri denetan bada, baina ni optimista naiz”. Bordaxarren ustez, maskaradak erakusten du lehenik euskararen flakezia, baina euskara suspertzeko arma ere bada. “Maskaradari esker jende askok hartzen du kontzientzia behar dela euskara ikasi, eta seme-alabei irakatsi”. Sohütako ikastola talaia paregabea da euskararekiko atxikimendua neurtzeko, eta handik ikusten duenak baikor izatera darama Bordaxar: “Orain umeak dituzten gero eta gazte gehiagok hartzen dute kontuan euskara. Ume horiek emanen dute bost edo hamar urte barru maskarada beren herrietan”.
[…]

 

Agerkari berean Xiberoko Botzako Titika Rekaltek zera adierazten zuen:

Maskarada nahi bezain erraz ezin antolatzea ez da oraingo kontua, zeren Santa Grazikoa ez da kasu berezia, herri gehienena da”. Aurtengo diferentzia da, Rekalten ustez, norbait ausartu dela publikoki esatera. Baikor ageri da, nolanahi, Rekalt. “XIX. mendean ere esan zuten pastoralek ez zutela beste 50 urte iraungo...”.

Bai, badira nota tristeak, ez dela aski erabiltzen, zaharrak badoazela eta euskara galtzen ari dela, baina badira euskaraz ikasi nahi duten helduak Mauleko gaü-eskolan, eta zuberotarrek baikor izan nahi dute euskaran izan duten beheranzko transmisioa noizbait eten egingo den (badakit direnak ahaleginak eta bi egiten ari direla euren kultura suspertzearren).

Baina positibo jar gaitezen; ikastoletako haur hauek izango dira 20 urte barru ikusiko ditugun Maskaradetako kauteresa eta kauterak, xorrotxak, Pitxu edo Pitxuna, buhamin eta buhameak… 



Iturria:

Dokumentuaren akzioak

Erantzun

Erantzuna emateko identifikatu egin behar zara, gure webgunean erabiltzaile bat sortuz.