Beti dago buelta bat ematea ekitaldiari, aldatzea, birpentsatzea... baina Umeen Egunean egiten den ekitaldia da eta hor bai nik uste umeek protagonismoa izan behar dutela, hori da beraien momentua. Beheraka zioan eta herritar askoren gogokoa ez zen beste haurren ekitaldi baten alternatiba moduan proposatu zen dantzaurre hau. Iragotze erritu moduan, gure herrian 6. maila bukatu eta herriko eskola uzten baita eta alboko herrira joaten dira DBHra. Ziklo baten bukaera da, haur izateari uzten zaio modu batean. Festak amaitu eta autobusean bakarrik alboko herrira, eskola berrira, lagun berriak... eta dantzaurrean segidan 6. mailara pasako diren haurrak gonbidatzen dituzte, urtebete gazteagoei lekukoa ematen diete, beraiek izango baitira herrian geldituko diren haur zaharrenak.

Soka-dantzak igaro errituaren zentzua izaten dute leku askotan eta gurean ere horri heldu nahi izan genion. Gaztetxoen edo haurren soka-dantzak ohikoak izan dira gurean. Ordizia eta Beasainen egiten dira, Hernanin ere bai duela gutxira arte, eta Donostian ere ageri zaizkigu irudi zaharrak. Zestoar baten testigantzetan ere kontatzen zen garai batean umeek sokan dantzatzen zutela. Dantzakerari dagokionez oinarrira jotzen dugu, xume-xume, adin horretako edonork dantzatzeko moduan. Dantza horiek eskolan, Gaztelekuan, udalekuetan eta aurreko eguneko entseguetan lantzen ditugu.

Ikusita alde batetik eta bestetik plazako dantzak ikasteko gogoa adierazi digutela herritarrek helduentzako urte osoko ikastaroa antolatu dugu herrian. Aurreko urteetan 5 saiokoak antolatu izan ditugu abenduan ospatzen ditugun zoroperietarako saltsa jartzeko. Zalantzak genituen jendeak urte osoko konpromisorako prest egongo zen edo ez... ez genekien taldea osatuko zen edo ez, eta hara! Ederra sorpresa! Bi egunetan 30 lagunek eman dute izena. Hasi 20 urtetatik eta 70 urtera; baina gehiengoa gazteak eta asko mutilak! Dena ez da beltza... jendeak dantzan ikasi nahi du.

Xabierren artikuluak guztiz gogorarazi dit nire herriko XX. mende hasierako panorama. Gehienbat hasierako handikien argazkiak, baina baita ondorengo zenbait gogoetak ere. Gogoratu, Zestoara iritsi zirela Euskal Herrira etorri ziren lehengotako turistak, Etxaberen herritik 15 kilometrora kokatuta dagoen 3.000 biztanleko herri txikira. Egun kostaldeko herriak jasotzen ari diren turista uholdea aspaldi jaso zuen Zestoak.

Xabierrek aipatu moduan, herritarrentzat diru-iturria ziren kanpotik etorritako udatiar horiek, herriko ekonomian eta arkitekturan izugarrizko aldaketak ekartzeaz gain herriko kultur taldeen, baita dantza taldeen dinamikan ere bete-betean eragin zuten. Bertako kultura, ondare-kulturala bihurtu zutela esaten atrebituko nintzateke, bertako dantzak turistentzako ikuskizun bihurtu zituzten.

Adibide garbia da, Bainuetxeak 1928ko promozio bideo batean euskal dantzak erakusten dituela. Bainuetxeak ez ezik, herritarrek ere, bertako zenbait dantza turistentzako bideratzen hasi ziren. Zahagi-dantza dantzatzen zuten herritarrek festetan, baina etxez etxe edo baserriz baserri aritu beharrean hotelez hotel ibiltzen ziren dantzariak. Dantza taldearen emanaldi kopurua izugarri igotzen zen udan, udarako igandetan, uda pasatzera Zestoara joaten zirenen aurrean dantzatu ohi zuten, hoteletan izan ohi ziren dantzarien emanaldi gehienak. Bestalde, herrian bertan ere turistak erakartzeko egun edota jaialdi bereziak antolatzen omen ziren. Aragoiko eguna, Galiziako eguna, baita Euskal Jaia ere.Igandeetan ospatzen ziren egun horiek. Horrela, kulturen elkartrukea egiten zutela ikus daiteke, bakoitzak berea erakutsiz eta besteena ikusiz.

2000. urteko Zestoako festetako programan, Fernando Arzallusek Pepita Iriondori (1906) egindako elkarrizketan ere agertzen da dantzaurrea: “dantzaurreak ere asko izaten ziren, handientzat eta txikientzat. Andreak alde batera, gizonak bestera, eta hauek ateratzen zituzten beren andreak. Lehenengo borobilean zapiekin, eta gero, izkinakoak hasten ziren dantzan; izkinakoek ateratzen zuten bat eta ari dantzan egin; gero bestea, eta gero mordoa sartu ohi ziren, andreak eta gizonak denak zapiekin, eskutik zapia eraman eta horrela”.

Iñaki Iriondo (1932) herritarrari zahagi-dantzaren inguruko galderak egiten ari nintzela esan zidan dantzaurrea ere egin ohi zela. Nik lehenengo aldiz orduan entzun nuen hitza. Segituan pentsatu nuen aurreskua izango zela baina ea hori zer zen galdetu nion. Arraro begiratu zidan, nola ez dakizula zer den? Azaltzeko eskatu nion eta bai, aurreskua zen, dudarik gabe. Iñakik ere, Zarautzen bezala, "dantzaurria" esan zuen.