Dantza ikasketak egiteko bekak

Lucia Lakarrari egindako elkarrizketa luzea argitaratu zuten atzo El Correon eta Diario Vascon. Urte berri eguneko kontzertuan egindako emanaldiak izugarrizko oihartzun mediatikoa izan du. Prentsa osoa telebistara begira jarri da. Hori baino makina bat emanaldi interesgarriago eta hobeago egingo zituen Zumaiako dantzariak, baina telebista telebista da, eta urte berri eguneko kontzertua show mediatiko bat.

Luciari egin dioten elkarrizketa honetatik pare bat gauza komentatu nahi ditut. posta zerrendara bidalitako pare bat kontu dira. Bat post honetan jarriko dut eta bigarrena hurrengoan. Euskal erakunde publikoen bekei buruz galdetzen dio kazetariak, eta Lucia Lakarrak oso argi erantzuten du beka horiei esker izan ez balitz ez litzatekeela iritsi den tokira iritsiko. Hauxe da bere erantzuna osorik:

"- Usted comenzó con becas de la intituciones vascas. ¿Cómo valora ese tipo de ayudas institucionales?
- Comparando con el resto de España, en el País Vasco tenemos una gran ayuda con las becas de la Diputación o del Gobierno Vasco, sin las que yo no hubiera podido estar donde estoy hoy en día. Porque todo eso de irte a Madrid o al extranjero a estudiar es algo muy caro que una familia normal no se puede permitir. Sin las becas no creo que hubiera tenido una posibilidad de lanzarme y hacer algo en el mundo de la danza. Pienso que es una ayuda enorme que tienen los bailarines vascos."

Luciak ikuspuntu ekonomikotik planteatzen du auzia, eta dudarik gabe oso garrantzitsua da hori. Baina nik uste dut beka horien eragina ekonomikoa baino gehiago dela. 14-16 urte inguruko gaztetxo batek dantzara dedikatu behar duela etxean esateak izugarrizko ardura eta kezkak sortzen ditu gurasoengan. Hasteko gehienek (ezta gazteak ere) ez dute argi afizio horrekin ofizio bat egin daitekeenik. Bestetik hezkuntza sistema arrunta albo batera utzi eta ikasketa berezietara jotzea. Eta gainera, kasu gehienetan hori dena etxetik urruti. Adolfo Yebra, Igor Yebraren aitak oso ongi adierazten zituen kezka horiek elkarrizketa batean:

"Nosotros a Igor le mandamos con catorce años a Madrid a vivir solo. ¡Que lo mismo que ha salido un bailarín podía haber salido un golfo! Porque ya a los quince años ganó un montón de tela venciendo en el Festival de Eurovisión de París. Un chaval de esa edad ganando ya dinero... ¡podía haber sido el desastre padre!"

Beka horiek eskaintzen duten babes ekonomikoaz gain, nire ustez konfidantza eta berme bat ere eskaintzen dute. Hau da, gazteari beka bat emateak adierazten die gurasoei erakunde publikoek eta dantza adituek oso modu altuan baloratzen dituztela gazteak dantzarako izan ditzakeen dohainak, eta prest daudela bere ikasketa prozesua ekonomikoki babestera. Gurasoa konturatzen da, erakunde publikoak prest badaude dirua jartzeko bere seme-alabaren formazioan zerbait berezia izango duelako dela. Ez daki etorkizunean lanbide horretatik bizibidea eskuratu ahal izango duen, baina gutxienez konturatu da beste gazte guztiek ikasketak laguntzarik gabe ordaindu behar dituztenean, bere seme-alabak laguntza ekonomiko berezia duela ikasketa horiek burutzeko, eta horrek konfidantza handia ematen die gurasoei seme-alabaren nahia betetzen laguntzeko.