Koko-marruak aseturik eta baserritarrak pozik

Ezin kexatu gara. Goizeko goibelak segituan egin zion tarte eguzkiari eta harek argituta egin genuen aurtengo ibilbidea. Behar bezala jantzi, aurpegiak ezkutatu, herramintei heldu, furgoneten banaketari kontu egin eta, zortzirak bueltan, astirik galdu gabe lehenengo txapligua jaurtitzen ginen merkatu plazaren aurrean.

Jarraian taldea bitan banatu genuen: batzuek Aginaga alderako bidea hartu zuten zuzenean eta besteek berriz, Amañako kale ezkutuetatik aurrera joanda, Zozola baserria zuten lehen bisita leku, iaz egin gabe gelditu ziren Mandiola aldeko baserrietara bidean.

Aginaga aldean Altzerreka izan zen lehena. Segidan San Romanen, Abuaga bietan, Torrepen eta Suinaga bietan entzun ziren txapliguak. Baserritarrek irribarrez agurtzen gintuzten eta baita dantzara animatu ere!

Alde egin aurretik, mamarruen zestoak betetzea gogotsu onartzen zuten denek ere... badaezpada!

Bien bitartean Mandiola aldeko taldeak, Zozolan hasi eta oinez egin zituen segidan Zozolabarri eta Aritxulueta biak. Hemen koko-marruak lehenengotik ase nahi izan zituzten eta armosua armosuaren gainean izan genuen. Ohikoa baino ozenago entzun ahal izan zen agurtzeko kopla... hau etxe hau luze gorde daixala!.

Gorostiagara iritsi aurretikoan egin zuten bat talde biek. Baserri atariak eskeintzen zuen plaza ederra ikusita, bertan sokadantza emateko tartea hartu genuen etxeko jaun andereak begira begira genituela.

Jarraian, bailaran beheraxeago bide bazterrean bertan, Orbesoraen baserrian zain genuen familia osoa; nagusien atzekaldean ezkutaturik hasieran etxeko txikienak eta koko-marruekin dantzan segituan.

Furgonetetara berriz igo eta Aginagara jarraitu genuen. Aginagagaineko ertzean dantzatu, abestu eta tripak bete ostean, taldeko argazki ederra atera genuen eliza atarian.

Goranzko bidea jarraitu genuen Bizkaian sartu-irtena eginaz Oregizar baserriak zapaltzen duen mugarrira iristeko.

Gora eta gora egin oraindik eta azkenik Arandoetara iritsi ginen. Ederra aldaketa egin du lau urte hauetan baserri gune honek! Ia ezagutu ere ez genituen etxeak... Oraindik berrizte lanetan darraite, batak zein besteak baina poza ematen du jaustear zeuden etxeak horrela berriztuta ikusteak. Lau urte barru irrikaz bueltatuko gara, nola aurkituko ote dugun galdezka.

Baserrietako eskeak bukatuta, Umbe elkartean -behar haundirik ez bagenuen ere aurtengoan- zerbait jan, edan eta deskansatzeko tartea hartu genuen. Zazpietan anbulategiko parkean txaranga eta beste koko-jantzitakoekin elkartu eta iluntzeko saioari ekin genion. Aurten bi pertsonaia berri izan genituen mozorro edo zomorro artean: fumigatzaileak! Extralurtarrak ziruditen haiek koko-marruen eztarriak baretzeaz arduratu ziren batez ere.

Eguraldiak lagunduta eta Mausitxak markatutako doinueri jarraituaz, giro ezin hobean joan zen kalejira. Urtetik urtera gero eta gehiago dira koko-jantzita gurekin batera Eibarko kaleetan jarduteko batzen zaizkigunak eta dudarik gabe honek jaia handiago eta batez ere biziago bihurtzen du. Aurpegia estali, hiru-lau trapu zahar soinean jantzi eta dantzan jarduteko humore pixkat (edo humorez jardun ahal izateko dantza pixkat?!), ez duzu besterik behar.

Erdi bidean Untzagan, jendez inguraturik, sokadantza emanda, San Andres elizako plazan azken dantza jauzi eta bueltak emanaz esan genion agur aurtengoari.

Hemen Iñaki Zugasti, Fernando Retolaza eta Felipe Loiolaren argazki gehiago hurrenez hurren.