Josu, argigarria dek hire farolaren eta mozkorraren parabola. Problema dek aspalditik izan direla literna sail ederra inguruan iluntasunean ibiltzeko eta ez direla erabili nahi izan.

Ez diot dokumentu honi duen garrantzia gutxitu nahi baina nire lehen inpresioa, ahotsik gabeko bertsioan, Berlangaren “Bienvenido Mister Marshall” filmaren pasarte baten aurrean nengoela zen eta horrek ondorengo iritzi guztiak baldintzatu dizkit.
Bada ez bada ere, bihoa aurretik filma (Berlangarena alegia) bikaina dela, beste gauza batzuen artean Espainiako gerra ondorengo egoera oso modu zorrotz eta kritikoan azaltzen dakielako.
Gauzak horrela, eta momentuz kapaz ez naizenez asuntoa beste era batean ikusteko, nahiago dut besterik ez esan.

Niri, begietara iritsi zaidana maskaradako segizioarekin batera festan parte hartzen duten herritar dantzariak dira. Barrikadan nola festa bukaerako jauziak egiterakoan beraien dantzatzeko modu dotorea . Ezagun da asko dantzari bikainak direla, ez bakarrik urratsak eta aldairak ondo osatzen dituztelako, baizik eta beraien dantzakera, gorputza paratzeko modua eta mugitzeko elegantzi landua gaur egun eta testu inguru horretan (eta ez naiz Zuberoari bakarrik ari) ohikoa ez delako.
Ikus Guilcherrek Zuberoan grabaturiko filmak eta atari honetan eskura ditugunak.
Non bukatzen da dantzatzeko modu, demagun, “akademikoa” eta non hasten dantzatzeko modu “herrikoia”?
Hor badago eredu bat, agian gure herriko leku gehiagotan hedaturik zegoena eta egun galdu duguna.
Herria dantzan.