Dantza tradizionala: Osasun fisikoa, psikikoa eta emozionala (Hiru paragrafotan)

Dantza tradizionalaren alorrak oraindik ez daude oso landuta, baina zenbait argiune ikusi daitezke eremu itzaltsuan. Lortu nahi dugun funtzionaltasunari dagokionez, dantzak oro har, eta tradizionalak, bereziki, askotariko intentzionalitaterako, oihartzunerako eta eraginkortasunerako aukera zabala ireki dezakete. Antzeko zerbait ari da gertatzen musikarekin, kantuarekin, antzerkiarekin, arte plastikoekin eta abarrekin.

Oro har, mugimendu erritmiko eta melodikoetan oinarritutako dantzak ariketa fisiko moderatua eta doitua sustatzen du, eta eragin argia du mantentze fisikoan (hezurra, muskulua edo artikulazioa) eta kardiobaskularrean. Gorputzaren koordinazioaren eta gorputzaren autoezagutzaren entrenamendu-mailak ahalbidetzen baitu. Elastikotasunarekin, malgutasunarekin eta orekarekin elkarreraginez, gorputz-jarreraren kontrol handiagoa edo muskulu-sistemaren gaitasun hobea lortzen da (indarra eta tonifikazioa). Azken batean, sedentarismoa saihestea ahalbidetzen du. Aitzitik, ariketa desegituratuen edo entrenamendu ezaren ondorioz beldurgarriak sor daitezke.

Errepikapenak eta entrenamenduak pertsonaren jarrera autodiziplina edo esfortzu-gaitasuna hartzera bideratzen dute. Bere ezaugarriengatik, dantzak oreka psikologikoan eta kognitiboan ondorioztatzen du, norberaren edo taldearen gogo-aldartea hobetuz, eguneroko bizitzan, bizitza akademikoan edo lanekoan sortutako tentsioak motibatu eta askatzen dituen elementu gisa jardunez. Gainera, gero eta arraroagoa da egokitzapen terapeutikoa aniztasun fisiko, kognitibo eta/edo psikologiko edo sentsorialeko kolektiboetan. Gizarte-bazterkeria jasateko arriskuan dauden taldeetan aplikatzean bezala.