Bizitzaren eszenatokian istorio zirraragarria bizi izan dugu hiru hamarkadatan. Erronka eta lorpenez betetako bidea, non aparteko uneak eta oztopoak gainditu ditugun, batzuetan gure hazkundearen oinarri bihurtu direnak.
Verdini Dantza Taldeko kideak ez dira dantzari hutsak, dantzarekiko pasioa sentitzen duten artista handiak dira, eta horrek gorputzean hotzikarak sentiarazten dizkigu eta batzuetan gure bihotzak hozten dituzten korapilo horiek askatzen laguntzen digu.
Gure dantzariek, Down sindromearekin eta gabe, elkarrekin lan egiten dugunean gure aurrerapena nabarmenagoa dela erakutsi digute. Itxaropenaren garra piztu dute, aldaketa errealitate nabaria dela erakutsiz. Dagoen muga bakarra aniztasuna onartzeko prest ez daudenen buruan dago.
Gure garrasia, gure garrasi handia, adierazpenaren eta aurrerapenaren sinbolo boteretsua da gizateria osoarentzat. Garrasi hori gure izaeraren sakonenetik sortzen da, eta sorkuntza eta konexio modu berriak aztertzera bultzatzen gaitu.
Duela hogeita hamar urte hasi genuen bidaia liluragarri hau, dantzaren eta inklusioaren munduan aztarna ezabaezina uzteko asmoz. Jarrai dezagun gure oihua munduarekin partekatzen, Verdini Dantza Taldea hemen dagoelako bihotzez inspiratu, konektatu eta hunkitzeko.
Aurretik ezarritako molde batean sartzeko presioak eragin dezake nortasuna galtzea eta, horrekin batera, nork bere buruarekin duen lotura galtzea. Bikote honek aurre egin nahi die gizarte konbentzioei; helburu sakonago bat bilatzen dute askatasunerantz eta autodeterminaziorantz egiten ari diren bidean. Arauak eta itxaropenak txikitatik ezartzen diren gizarte batean, gizabanakoaren eraikuntza etengabeko borroka bihurtzen da.
Ohidura herrikoiek badute beren historia, eta ekoizten dituzten gizarteen mirailak dira. Modernizazioaren ikuspegi murritxak ukatuz, Euskal Herrian aspaldiko besta batzuek iraun dute gaur arte eta frangotan arraberritu dira.
Pastorala, maskarada, ihauteri, libertimendu, tobera mustra edo kabalkada: plaza publikoa “hartzen” duten ikusgarri horiek sekulan baino biziagoak dira. Haien iraupenak, aldaketak eta arra-deskubritzeak galdera ainitz sorrarazten ditu. Kolokioak hiru helburu dauzka: plaza ikusgarri horieri buruz egina izan diren ikerketetaz pundu baten egitea; gaurko eragileen hitza eta lekukotasunen biltzea eta elkarrizketan jartzea; geroari buruzko gogoeta baten abiaraztea. Ipar Euskal Herriko plaza ikusgarriak dira gogoetaren bihotzean izanen, bertze tokitan iragan esperientzia eta gogoetak gogoan hartuz.
Euskal kultur erakundeak eta Bordeaux Montaigne Unibertsitateak partaidetzan duten Euskal Etnopoloaren zazpigarren kolokioa Baionako Ipar Euskal Herriko goi mailako arte eskolan iraganen da, Amphi 100 gelan.
Kresala konpainia «The Old Bachelor» barroko dantza-saioa
2024ko maiatzak 11 San Telmo Museoa. Donostia | 19:00
Kontzertua: Barroko Orkestra eta Kresala Dantza Taldea
The Old Bachelor
Henry Purcell konpositorearen suitearekin, Kresala konpainiak dantza historiko eta barrokoaren Europako funts komunaren esparrua berregiten du. Bederatzi mugimenduz osatutako programa bat da, euskal dantzaren inguruko begirada propioa zabaldu eta aldaira-estilo ezberdinetan erakutsitako tradizio herrikoi eta aurre-klasikoaren unibertso interesgarria sakontzen duena. Suitea, antzinako munduaren ezagutzatik eta sentsibilitatetik inspiratuta eta landuta dago, Jean George Noverre dantzaren erreformatzaile handiaren ekintza eta adierazpen zorduna eraldatuz. XVII. mendeko erregela, kadentzia eta eboluzioetan oinarrituriko duetoak, bakar-saioak eta laukote urratsak dira, non dantzak gorteetatik antzokien eszenara pasatzen hasi zen; Lully, Beauchamp, Pecourt edo Feuilletek Luis XIV.aren balletetarako tratatuetan islatu zituzten egitura koreografikoetan ikus daitekeen bezala.
Koreografia eta berreraikuntza historikoa: Faustino Aranzabal
Dantza-maistra eta jantzien diseinua: Idoia Ibarzabal
Maiatzaren 12an, 12:00etan, hileko bigarren igandeetan ohikoa den bezala, Muxikoak dantzatzeko aukera izango da Errenteriako Herriko Plazan (Koldo Mitxelena ikastetxeko patioan euria egingo balu), Beti Prest taldeak antolatuta.
Damián Muñozek azaltzen duenaren arabera, Moonshot kontzeptua Kennedyren garaian ilargira iristeko zegoen gogo bizian oinarritzen da, eta lortu ezinezkoak diruditen eta lortu ala ez, prozesuan oso ikaskuntza onuragarria sortuko duten helburuak ezartzean datza.
Damián Muñozek zuri-beltzeko telebistan ikusi zuen lehen ilargiratzea, eta horrek markatu zuen bere oroitzapenen hasiera. Horregatik, obra honetan "ilargiari tiro egiteko" asmoa du, errusiar mendiaren atzeko aldean egoteari uztearren: fitxa hartu, ilaran jarri eta eserlekuan segurtatu; igoeraren tentsioa sentitzu eta jaisterakoan besoak altxatu eta oihu egin. Bizitzak berriro mugi nazan. Itxaropena izateaz ari naiz.
Azkenean sinestea bada kontua, zergatik ez sinetsi gauza berri batean? Zergatik ez ausardia? Zer edo zer ausarta egiteko aukera.
Zuzendartiza, sorkuntza eta interpretazioa: Virginia García, Damián Muñoz
Testuak: Riki Blanco, La intrusa
Score: Jesús Díaz
Soinua: La intrusa
Argitazpen-diseinua: La intrusa, Javi Ulla
Eszenaratzea eta jantziak: La intrusa
Eskerrak: Conservatorio Municipal de danza Jose Uruñuela
"Eguna gauaren zain galtzen dugu, eta gaua egunsentiaren beldur" (Seneka)
Gizakia da bere finitasunaz jabetzen den izaki bakarra. Baldintza horrek heriotza bizitzarekiko itun bihurtzen du. Eta alderantziz. Iragankortasun-kontzientzia bat, hizkuntza, pentsamendua, zorigaitza edo alaitasuna bezalako ahalmenak eta emozioak zehazten dituena. Baina iragankortasunetik sortzen den larritasun primitibo horrek, hala ere, zoriontasunaren sekretua gordetzen du.
Sara Calerok gizakiaren existentziaren alderdi agian erabakigarrienari buruzko gogoeta eszeniko interesgarri horri heltzen dio, eta aparteko hiru musikarirekin batera egiten du: Gema Caballero kantaria (taldeko musika-zuzendaria ere badena), Javier Conde gitarrista eta Juanfe Pérez baxu-jotzailea. Horrela, Sara Calerok urrats berri bat eman du dantza espainiarrari eta flamenkoari buruzko ikerketa etengabean, originaltasunez, adimenez eta sormenez betetako kontakizunen zerbitzura dauden hizkuntza bizi gisa.
Argia da mundua ulertzeko informazio mezulari nagusia, eta, hala ere, unibertsoko erakunde enigmatikoenetako bat da. Giza begiaren bidez ikus daitekeen argi zerrenda gizakiak ezagutzen duen espektro osoaren zati txiki bat baino ez da. Argi beltza proposamen koreografiko bat da, ikusten ez dugun argia aipatzen duena, hau da, egon dagoen eta ikusgaiari zentzua ematen dion zati ikusezina. Zientziak eta arteak elkarri eskua ematen diote argiaren izaera fisikoan inspirazioa bilatzeko, eta eguneroko fenomenoen poetikarekin jolasteko, egunerokotasunagatik oharkabean pasatzen baitira
Bi izaki aspertu egin dira bi oinen gainean ibiltzeaz. Beste unibertso batetik iritsi izan balira bezala, jostatuko dira Lurrean zoriontsu mugitzeko modua bilatzera. Oinez jarraitzeko modu bakarra izanen da, gure bi oinez gain, gure lagunen gainean sostengatzea. Bipedestrucción proiektuak bilatzen du adin guztietako ikusleei (batez ere haurrei) zuzendutako proposamen eszeniko bat sortzea. Umore zertzeladak ditu proposamenak, eta pentsarazten digu: “nor naiz? zer izan nahi dut?
Udal Folklore Akademiak dantzaren zentsu ludikoaz gozatzera gonbidatzen ditu gasteiztarrak. Publikoak dantza tradizional ezberdinak ikasi eta dantzatuz hartzeko aukera izango du.
Dantza plazan ekimenaren beste data batzuk:
Maiatzak: 17, 24 eta 31
Ekainak: 14 eta 21
Irailak: 6 eta 13
Ordua: 20:00etan ( maiatza eta ekaina); 19:30etan ( iraila).
HizkidantzA hitzen, soinuen eta zizakaduren arteko dantza bat da, haurren irudizko unibertsora eramango gaituena. Jolas eszeniko gozagarri baten bidez, hiru antzezlek errealitatearen eta fantasiaren arteko zubiak eraitzen dituzte. Haien interakzioak aditzera ematen du hizkuntzak musika gisa funtzionatu dezan, lehendabizi soinua atera behar zaiola, dantzarazi behar dela. Horrela, musikak, dantzak eta poesiak, hizkuntzaren ahozkotasun garbia gure begiekin entzuten lagunduko digute. “HizkidantzA” hitz-jokoan dantza (nagusiki hitzik gabeko hizkuntza) eta letrak (hizki) lotzen dira, hitzezko komunikazioaren oinarri direnak. Ikerketa eta sorkuntza koreografiko hau harreman horretatik abiatzen da, itxuraz urruna dena, baina, aldi berean, guztiz gizatiarra dena.
Hiriko kulturaren joeren abangoardia: dantza, skatea, bmx, mc, cyr wheel, dj, musika elektronikoa, artea, rollerra… Break on Stage hiri Kulturen Jaialdian biltzen dira.
Barakaldo Antzokiak hartuko du Breakdance eszenikoaren Europako Lehiaketaren finala, Europa osoko koreografo eta programatzaileen erreferentzia.
Damián Muñozek azaltzen duenaren arabera, Moonshot kontzeptua Kennedyren garaian ilargira iristeko zegoen gogo bizian oinarritzen da, eta lortu ezinezkoak diruditen eta lortu ala ez, prozesuan oso ikaskuntza onuragarria sortuko duten helburuak ezartzean datza.
Damián Muñozek zuri-beltzeko telebistan ikusi zuen lehen ilargiratzea, eta horrek markatu zuen bere oroitzapenen hasiera. Horregatik, obra honetan "ilargiari tiro egiteko" asmoa du, errusiar mendiaren atzeko aldean egoteari uztearren: fitxa hartu, ilaran jarri eta eserlekuan segurtatu; igoeraren tentsioa sentitzu eta jaisterakoan besoak altxatu eta oihu egin. Bizitzak berriro mugi nazan. Itxaropena izateaz ari naiz.
Azkenean sinestea bada kontua, zergatik ez sinetsi gauza berri batean? Zergatik ez ausardia? Zer edo zer ausarta egiteko aukera.
Zuzendartiza, sorkuntza eta interpretazioa: Virginia García, Damián Muñoz
Testuak: Riki Blanco, La intrusa
Score: Jesús Díaz
Soinua: La intrusa
Argitazpen-diseinua: La intrusa, Javi Ulla
Eszenaratzea eta jantziak: La intrusa
Eskerrak: Conservatorio Municipal de danza Jose Uruñuela
«ILARGIA» emetasunean oinarritutako bat-bateko dantza-sorkuntza da. «Iratxo-dantza» delakoren eskaintza honetan, gure ziklikotasuna eta ilargiaren energia ezberdinekin (Ilargi Berria, Laugarren Ilgora, Ilargi Betea eta Laugarren Ilbehera) eta Lurrarekin duen lotura aztertu ditzakegu. Horrek, era berean, urtaro desberdinekin lotzen gaitu, (gure) naturarekin, gure berezko izaerarekin.
Mudriam Elkartea
Leire Bolumburuk zuzendutako proposamen hau, dantza teknika ezberdinez eta norbanakako mugak gainditzeko lan neketsuaz osatuta dago. Hura osatzen duten piezak orainaldian garena, denboran eta espazioan dagoena dantzatzeko plazererako ate bat dira, inspirazio, edertasun eta maitasun bidaia eskainiz eta partekatuz.
Arabako Mudriam Elkartea 2008tik lanean ari da ekitaldi artistikoak antolatzen, hauetan topaketaren magia erdigunea da. Artea elementu sozializatzaile eta sendatzaile gisa proposatzen dugu. Gure elkarteak, hainbat diziplina artistikoaetan oinarrituta, helburu hauetan arreta berezia jartzen du: Izanaren garapenean, emakumearen autoestimua eta sormena bultzatzea eta beste emakumeekin elkarlana sustatzera eta senidetzea.
Leire Bolumburu dantzaria, eszena-sortzailea eta Danza Esencial dantza irakaslea da Gasteizen.
Hil berri den artista baten eta bere bikotekidearen istorioa kontatzen du. Biek artearekin, maitasunarekin, ahanzturarekin, bakardadearekin, memoriarekin, hauskortasunarekin eta hutsunearekin duten harremana. Kontatzea, bere bizitzako istorioez hitz egitea, sendatu ahal izateko eta ahaztu ahal izateko.
La casa vacía Dantza-Antzerki-Dokumental pieza bat da, eszenak collage bat balira bezala zatikatzen dituena. "Bizitzaren, irudien eta oroitzapenen collage bat". Interpreteak collage horren parte dira hainbat egoeratan, aktiboki parte hartuz oroitzapen horietan, eta beste batzuetan horien lekuko eta ikusle izaten dira. Pieza honetan, dantza garaikidea antzerkiarekin batera bizi da, artista plastiko ezagun baten bizitzan mapa eta ibilbidea markatzen duen dokumental bat grabatuz, eta interpreteak istorio horietan murgiltzen dira, modu ezberdinean.
Koreografia: Jordi Vilaseca
Dramaturgia: Pedro Casas, Jordi Vilaseca
Soinu espazioa: Luis Miguel Cobo
Antzezleak: Ainhoa Usandizaga, Begoña Martín, Maddi Ruiz de Loizaga, Ingrid Magriñá Martínez, Aritz López Gómez
Espazio eszenikoa: Enric Planas
Argiztapen diseinua: David Alcorta
Jantziak: Xabier Mujika
Ekoizpena: Aritz López, Gasteizko Udal Antzoki Sareak, Dansa Metropolitanak eta La Faktoriak elkarlanean ekoitzitako ikuskizuna.
2024/05/11 19:00
—
Pasaia, Trintxerpeko Gudari plaza
Haatik dantza konpainiarenn ikuskizuna. Bi saio izango dira: 19:00etan eta 22:00etan.
Ekonomia jasangarriaren aldeko alegoria bat.
Edo agian modu jasangarri batean bizitzeko aukerarik dugun hausnartzeko balio duen lan bat.
Ez ekintza huts eta anekdotikoetan geratuz. Ez soilik jaki, jantzi edo kontsumo beharren asetzeko produktuetan erreparatuz. Bizitza beraren oinarri eta garapenean gizaki eta natur baliabideen arteko elkar ulertze zintzo baten beharrean baizik.
Eta zoritxarrez horren ohituak gauden arren, natura gizakiaren beharretara moldatzeko joeraren ondorioak agertuz.
Istorioa izenburutik abiatzen da. Esaten da txakurra gizakiaren lagunik onena dela, baina erdibidean dago basapiztiaren eta abere otzanaren artean, konfiantzaren eta amorruaren artean, instintuaren eta “emadazu hankatxoa”-ren artean.
Sortzea, argiztapena eta interpretazioa: Daniel Abreu
Istorioa izenburutik abiatzen da. Esaten da txakurra gizakiaren lagunik onena dela, baina erdibidean dago basapiztiaren eta abere otzanaren artean, konfiantzaren eta amorruaren artean, instintuaren eta “emadazu hankatxoa”-ren artean.
Sortzea, argiztapena eta interpretazioa: Daniel Abreu
Euskal Herriko Idi Probak oinarri hartuta, animalia eta gizakiaren arteko lotura iriudikatzen du. Haren fisikotasuna, hierarkia eta plazan duen hizkuntza animaliaren ikuspuntutik.
Koreografia: Jordi Vilaseca.
Dantzariak: Maddi Ruiz de Loizaga , Miguel Ballabriga, Aritz López.
HizkidantzA hitzen, soinuen eta zizakaduren arteko dantza bat da, haurren irudizko unibertsora eramango gaituena. Jolas eszeniko gozagarri baten bidez, hiru antzezlek errealitatearen eta fantasiaren arteko zubiak eraitzen dituzte. Haien interakzioak aditzera ematen du hizkuntzak musika gisa funtzionatu dezan, lehendabizi soinua atera behar zaiola, dantzarazi behar dela. Horrela, musikak, dantzak eta poesiak, hizkuntzaren ahozkotasun garbia gure begiekin entzuten lagunduko digute. “HizkidantzA” hitz-jokoan dantza (nagusiki hitzik gabeko hizkuntza) eta letrak (hizki) lotzen dira, hitzezko komunikazioaren oinarri direnak. Ikerketa eta sorkuntza koreografiko hau harreman horretatik abiatzen da, itxuraz urruna dena, baina, aldi berean, guztiz gizatiarra dena.
Amaitu geure burutik haratago egoteko borondatearen augurio bat da, bizitzaren bazterrean dauden bi gorputzen liskar saihestezinei aurre egitekoa. Piezak gertuko distopia bat planteatzen du paradigma zirkunstantzial gisa, eta hortik gorputz bat izatearen ideia berrasmatzea, gorputzari buruz hausnartzea eta ikuspegi soziologikotik amaiera bat izatea. Nekatuta dauden bi pertsonaiaren bitakora egunkariak dira; ezerk ez die harritzen, eta ez dakite nola sentitu bizirik daudela, eta horregatik haientzat imajinaezinak diren mugetara hurbiltzen dira.
Maiatzaren 13tik 24ra, Bastidako herriko etxeko erakusketa gelan, "Emazteak" erakusketaren zati bat ikusgai izango da. Euskal Herriko hamar emakume esanguratsuen erretratuak aurkeztuko dira, horien artean Pantxika Urruti, Itxaro Borda eta Bastidan bertan plazaratuko den Inesa Gaxen pastoralaren errejenta, idazlea eta sujeta, hurrenez hurren.
Sarrera librea izango da astelehenetik larunbatera 09:00etatik 12:30era eta 14:00etatik 17:30era.
Pastoralean emazteen iraganaz, orainaz eta geroaz mintzatzeko mahai-ingurua antolatua da maiatzaren 18an, larunbatean, 19:00etan, Bastidako herriko etxeko Groupama gelan (1. solairuan). Maite Berrogain-Iturbide (idazlea), Itxaro Borda (idazlea), Joana Etxart (idazlea), Xantiana Etxebest (errejenta) eta Pantxika Urruti (errejenta) izanen dira txandaka eta Pantxika Maitiak moderazioa hartuko du.
2024ko Dantzan Ikasi Topaketak maiatzaren 11n, larunbata. Eibarko UEUren egoitzan izango da aurtengoan dantzarion elkargunea. Ezagutza, kezkak, gatazkak, helburuak, asmoak, erronkak... trukatu eta elkarrekin hausnartzea da asmoa, aurrera begirako giltza eta gakoak bilatu asmoz.
Euskal dantzaren inguruko dantzari, irakasle, begirale, dantzazale, ikertzaile, aditu eta arituei zuzendutako topaketak dira, eta egun, gure sektoreari zuzenki eragiten dioten gaiei eta eguneroko jardunean aurkitzen ditugun egoera eta auziei helduko diegu.
Dantzan Ikasi Topaketak 2024 Egitaraua
9:30 Harrera eta ongi-etorria
10:00 Euskal dantza, euskaldunon gorputz hizkuntza Oier Araolaza (Dantzan)
10:30 Gipuzkoako dantza-maisuen puntuak eta aldairak...eta orain zer? Mikel Sarriegi (Aurtzaka, Beasain)
11:00 Atsedena eta kafea
Euskal dantza genero ikuspegitik: nondik gatoz eta non gaude?
Tierra de nadie dantza da, ahotsa, zuzeneko musika, atmosfera poetikoak, natura, emakume-animaliak, gorputz arrotzak, soinu oroitarazleak. Aurkitzeko dagoen leku batean murgiltzea da. Leku ezkutu batera bidaiatzea —norberaren barrenera egindako bidaiaren metafora gisa—, eta gorputz honek ezkutatzen dituen mirariak eta piztiak aurkitzea, ozeanoaren punturik sakonenera jaitsiko bagina bezala, edo munduko lurrik urrunenera iritsiko bagina bezala.
Aurkakoez mintzo da Tierra de nadie, kontraesanez, hasiera-amaierez, gorputz infinituez eta bazterreko espazioez. Eta hurbiltzeaz eta urruntzeaz, distantziaz, ezkutuan dagoenaz, gorputz bat osatzen duten gorputz ezberdinez, edertasunaz eta itsusitasunaz, basatia denaz. Eta apneez eta korronteez, konkistez eta porrotez, eusteaz eta iragazteez.
Baina, beste ezeren gainetik, gorputzaz, gorputzaren lurraldeaz, gorputzaren mugez mintzo da Tierra de nadie. Gorputz neurrigabeaz eta gorputz desordenatuaz.
Zuzendaritza eta testuak: Eva Guerrero
Koreografia eta antzezpena: Eva Guerrero eta Garazi Lopez de Armentia
Sorkuntza musikala eta interpretazioa: Yolanda Bustillo eta Carla Sevilla
Soinu-giroak: Nerea Alberdi
Argiztapenaren diseinua: Arantza Heredia
Jantziak eta arte-zuzendaritza: Azegiñe Urigoitia
Produkzioa: Jemima Cano
Dirulaguntza: Eusko Jaurlaritzaren Kultura Saila
Babeslea: La Nave del Duende-Casar de Cáceres, Kurtzio Kultur Etxea – Sopela, Espacio Punto de Fuga – Bilbo
NOEUD, frantsesez korapilatua, Eduardo Chillida eta Cristóbal Balenciagak amankomunean zituzten lan metodologietan esplorazio bat da. Irudi lerromakurrak eta espazioen sorkuntza kontzeptuak dira, garaiko mugimendua askatasunerantz bideratu zutenak, bizi izan zuten garaia kontuan hartuz
Dantzariak: Marina Eskisabel, Maddi Gaztelumendi, Iker Sanz
NOEUD, frantsesez korapilatua, Eduardo Chillida eta Cristóbal Balenciagak amankomunean zituzten lan metodologietan esplorazio bat da. Irudi lerromakurrak eta espazioen sorkuntza kontzeptuak dira, garaiko mugimendua askatasunerantz bideratu zutenak, bizi izan zuten garaia kontuan hartuz
Dantzariak: Marina Eskisabel, Maddi Gaztelumendi, Iker Sanz
Boxeoan, “clinch” terminoak boxeolariek elkar besarkatu eta epaileak banandu arte elkar blokeatzen duten unea adierazten du. CLINCHek maskulinotasun toxikoena erakusten du, lehiaketan, ukazioan eta desberdina den guztiaren aurkako norgehiagokan ezarritakoa. Baita indarkeria erabiliz frogatu behar den sentimenduen ukazioa ere, amorrua edo haserrea alde batera utziz.
Angel Duran dantzan graduatua da SEADen (Salzburgo) eta Arte eta Diseinuan Bartzelonako Unibertsitate Autonomoan. 2020tik aurrera, Duran bere sorkuntza-proiektu pertsonalena ari da garatzen Angel Duran Performing Arts izenpean. Bere lanaren ardatza giza egoera aztertzea da, gorputz-hizkuntzaren ikerketaren bidez eta dramaturgia berriaren aldeko apustua eginez.
Boxeoan, “clinch” terminoak boxeolariek elkar besarkatu eta epaileak banandu arte elkar blokeatzen duten unea adierazten du. CLINCHek maskulinotasun toxikoena erakusten du, lehiaketan, ukazioan eta desberdina den guztiaren aurkako norgehiagokan ezarritakoa. Baita indarkeria erabiliz frogatu behar den sentimenduen ukazioa ere, amorrua edo haserrea alde batera utziz.
Angel Duran dantzan graduatua da SEADen (Salzburgo) eta Arte eta Diseinuan Bartzelonako Unibertsitate Autonomoan. 2020tik aurrera, Duran bere sorkuntza-proiektu pertsonalena ari da garatzen Angel Duran Performing Arts izenpean. Bere lanaren ardatza giza egoera aztertzea da, gorputz-hizkuntzaren ikerketaren bidez eta dramaturgia berriaren aldeko apustua eginez.
Txalaparta antzezlanak musika tresna horrek gorputzarekin duen harremana ulertzeko modu bat adierazten digu; norberarengandik hasita kolektibora igarotzeko modua, gure barnean gordeta dugun memoria gaur garenarekin harremanetan jartzen duen begiratzeko modua.
Txalaparta entzutea eta partekatzea da; Txalaparta transmisioa eta topaketa da; Txalaparta norberarengandik hasita kolektibitatea sortzea da... Txalaparta Kukai Dantza taldearen sorkuntza-lan berria da. Cesc Gelabert, Marcos Morau eta Sharon Fridman sortzaileekin batera arrakastaz lan egin ondoren, Kukai Dantzak abentura berriari heldu dio, oraingoan Jesús Rubio Gamo koreografo madrildarraren eskutik.
Artistak: Alain Maya, Arantza Iglesias, Ibon Huarte, Izar Aizpuru, Nerea Vesga, Sua Enparantza, Urko Mitxelena
Konpainia: Kukai Dantza, Jesús Rubio
Egilea: Jesús Rubio
Proiektuaren zuzendaritza: Jon Maya Sein
Zuzendaritza artistikoa: JesúsRubio Gamo & Jon Maya Sein
Performance dantza bat da bere gai nagusiarekin, gizartean dagoen gehiegizko kexa eta iritzia, eta historian zehar nola iraun eta eboluzionatu duen. Horretarako, negar-kantari pertsonaia aukeratu dugu istorio hau kontatzeko.
Udal Folklore Akademiak dantzaren zentsu ludikoaz gozatzera gonbidatzen ditu gasteiztarrak. Publikoak dantza tradizional ezberdinak ikasi eta dantzatuz hartzeko aukera izango du.
Dantza plazan ekimenaren beste data batzuk:
Maiatzak: 17, 24 eta 31
Ekainak: 14 eta 21
Irailak: 6 eta 13
Ordua: 20:00etan ( maiatza eta ekaina); 19:30etan ( iraila).
BATU gure ondarearen, orainaren eta etorkizunaren aldarrikapena da. Bi dantzarien mugimenduak eta gorputzek belaunaldien joan-etorria irudikatzen dute. Begirada etorkizunera jarria, jauzi egin eta argitasunez bete gaitzan. Lourdes Iriondoren kantutegia, tradizioaren eta modernitatearen artean doa, espazio publikoetan kantua berreskuratuz. Zuzeneko musika antzinako soinuetatik, adarretatik, txistutik eta txalapartatik, soinu garaikideetaraino doa, olerkiak hitza sortuz. Jantziek euskal jantzi tradizionalak errebisitatzen eta omentzen dituzte. BATUk, izan ginena, garena eta izango garena batzen ditu testuinguru artistiko berean. Gure sustraiak ahaztu gabe, gure etorkizuna ospatzen du denboran zehar egindako bidaian. BATU dezagun.
BATU gure ondarearen, orainaren eta etorkizunaren aldarrikapena da. Bi dantzarien mugimenduak eta gorputzek belaunaldien joan-etorria irudikatzen dute. Begirada etorkizunera jarria, jauzi egin eta argitasunez bete gaitzan. Lourdes Iriondoren kantutegia, tradizioaren eta modernitatearen artean doa, espazio publikoetan kantua berreskuratuz. Zuzeneko musika antzinako soinuetatik, adarretatik, txistutik eta txalapartatik, soinu garaikideetaraino doa, olerkiak hitza sortuz. Jantziek euskal jantzi tradizionalak errebisitatzen eta omentzen dituzte. BATUk, izan ginena, garena eta izango garena batzen ditu testuinguru artistiko berean. Gure sustraiak ahaztu gabe, gure etorkizuna ospatzen du denboran zehar egindako bidaian. BATU dezagun.
Lau izkina ditu nire oheak, lau aingeruk gordetzen dute nire arima… Ondoloin hitzak ondo lo egitea opa dela esan nahi du. Haurrek erritual asko izaten dituzte lokartu aurretik: ipuina, abestia, peluxea, argia piztuta… Eta lo sakonean erortzen garen unetik, beste unibertso batean sartzen gara. Egia esan, oso unibertso desberdinak izan daitezke, eta ez dakigu zergatik batzuetan ametsak izaten ditugun eta, beste batzuetan, amesgaiztoak. Zein da zure amesgaizto txarrena? Zein gehien errepikatzen dena? Eta gehien amesten duzun ametsa?
Lau izkina ditu nire oheak, lau aingeruk gordetzen dute nire arima… Ondoloin hitzak ondo lo egitea opa dela esan nahi du. Haurrek erritual asko izaten dituzte lokartu aurretik: ipuina, abestia, peluxea, argia piztuta… Eta lo sakonean erortzen garen unetik, beste unibertso batean sartzen gara. Egia esan, oso unibertso desberdinak izan daitezke, eta ez dakigu zergatik batzuetan ametsak izaten ditugun eta, beste batzuetan, amesgaiztoak. Zein da zure amesgaizto txarrena? Zein gehien errepikatzen dena? Eta gehien amesten duzun ametsa?
2024/05/18 19:00
—
Durango, San Agustin Kultur Gunea
Tierra de nadie dantza da, ahotsa, zuzeneko musika, atmosfera poetikoak, natura, emakume-animaliak, gorputz arrotzak, soinu oroitarazleak. Aurkitzeko dagoen leku batean murgiltzea da. Leku ezkutu batera bidaiatzea —norberaren barrenera egindako bidaiaren metafora gisa—, eta gorputz honek ezkutatzen dituen mirariak eta piztiak aurkitzea, ozeanoaren punturik sakonenera jaitsiko bagina bezala, edo munduko lurrik urrunenera iritsiko bagina bezala.
Aurkakoez mintzo da Tierra de nadie, kontraesanez, hasiera-amaierez, gorputz infinituez eta bazterreko espazioez. Eta hurbiltzeaz eta urruntzeaz, distantziaz, ezkutuan dagoenaz, gorputz bat osatzen duten gorputz ezberdinez, edertasunaz eta itsusitasunaz, basatia denaz. Eta apneez eta korronteez, konkistez eta porrotez, eusteaz eta iragazteez.
Baina, beste ezeren gainetik, gorputzaz, gorputzaren lurraldeaz, gorputzaren mugez mintzo da Tierra de nadie. Gorputz neurrigabeaz eta gorputz desordenatuaz.
Zuzendaritza eta testuak: Eva Guerrero
Koreografia eta antzezpena: Eva Guerrero eta Garazi Lopez de Armentia
Sorkuntza musikala eta interpretazioa: Yolanda Bustillo eta Carla Sevilla
Soinu-giroak: Nerea Alberdi
Argiztapenaren diseinua: Arantza Heredia
Jantziak eta arte-zuzendaritza: Azegiñe Urigoitia
Produkzioa: Jemima Cano
Dirulaguntza: Eusko Jaurlaritzaren Kultura Saila
Babeslea: La Nave del Duende-Casar de Cáceres, Kurtzio Kultur Etxea – Sopela, Espacio Punto de Fuga – Bilbo
Txalaparta antzezlanak musika tresna horrek gorputzarekin duen harremana ulertzeko modu bat adierazten digu; norberarengandik hasita kolektibora igarotzeko modua, gure barnean gordeta dugun memoria gaur garenarekin harremanetan jartzen duen begiratzeko modua.
Txalaparta entzutea eta partekatzea da; Txalaparta transmisioa eta topaketa da; Txalaparta norberarengandik hasita kolektibitatea sortzea da... Txalaparta Kukai Dantza taldearen sorkuntza-lan berria da. Cesc Gelabert, Marcos Morau eta Sharon Fridman sortzaileekin batera arrakastaz lan egin ondoren, Kukai Dantzak abentura berriari heldu dio, oraingoan Jesús Rubio Gamo koreografo madrildarraren eskutik.
Artistak: Alain Maya, Arantza Iglesias, Ibon Huarte, Izar Aizpuru, Nerea Vesga, Sua Enparantza, Urko Mitxelena
Konpainia: Kukai Dantza, Jesús Rubio
Egilea: Jesús Rubio
Proiektuaren zuzendaritza: Jon Maya Sein
Zuzendaritza artistikoa: JesúsRubio Gamo & Jon Maya Sein
Hitaz Orhoit basakeriaren eta zentzugabekeriaren biktima ikusezinen oroimenez sortutako lana da, gehienetan emakumeak protagonista dituena. Pieza subliminala, argia eta aztarna bere errautsetatik berpizten den arimaren babes espiritualerako mantu gisa dituena. Idatzi gabeko alegoriak dituen mundu oso bat, zeinen gure barnean bertikalki murgiltzean -eta hori da gure sortze-modua-, burugabeko basakeria ahazten ez duena.
-ORU: Giza arrazak badu berezitasun bat: emozioen unibertso zabala senti dezake. -KREYA: Zein da giza esperientziaren maila? -ORU: Nola sentitzen da gizakiarena egitea? -KREYA: Nola funtzionatzen du haien gorputzen mekanikak lurreko grabitatearen eraginpean? -ORU: Nola sentitzen dira plazera, zentzumenak eta mundu emozionala?
Hitzaldi hortan aipatuko dugu Ipar Euskal Herriko soinulari edo soinü egileen historio soziala. Lehenagoko lekukotasunak eta artxibo materiala erabiliz, behatuko dugu denboran zehar nola beiratu eta/edo aldatuz joan diren soinu tresnak berak, soinularien betebeharrak bai eta soinulariek gizartean zuten tokia. Hitzaldiaren oinarri den ikerketa Lapurdi eta Baxenabarren eremana izanik ere, xiberutar adibide eta ikerbide zonbeit aipatuko ditugu bide nabar.
X. Itzaina Itsasuarra soinularia da bera, bai eta CNRS-an ikerlari da Sciences Po Bordeaux-ko Emile Durkheim zentroan. “La société du tambourin” liburua atera berri du.
Bere konpainiak 25 urte betetzen dituenean, Sara Barasek gitarraren jeinu nagusia omendu nahi du, Paco de Lucía. Eelkarrenganako errespetuaren, maitasunaren eta maitasunaren arteko lotura sakonetik sortzen da Vuela, ahaztezina izateko pentsatutako ikuskizuna, soilik Sara Barasek sor dezakeen mundu magiko horretara berriro garraiatzeko. Oraingo honetan Algecirasko jeinuari omenaldia egiteko erantzukizunari aurre eginez, bidaia koreografiko hau 15 pieza paregabez osatuta dago, eta horietako bakoitza hitz baten inguruan ibiliko da, hizkuntza flamenkoarekin mugimenduan dauden hitzak sortuz. Ibilbide hau lau ekitalditan banatzen da: Zura, sustrai batzuen indarra eta izatearen berotasuna gogorarazten diguna; Itsasoa, pasioan nabigatzera eta ura bezala jariatzera gonbidatzen gaituena; Heriotza, giza emozioak sakonenetik esploratzeko modu bat; eta Hegan egitea, presarik gabe ihes egiteko modu bakarra, ospakizunari eta alaitasunari eutsiz, musikak, dantzak eta sentimenduek bakarrik eskain dezaketen esperientzia.
Bere konpainiak 25 urte betetzen dituenean, Sara Barasek gitarraren jeinu nagusia omendu nahi du, Paco de Lucía. Eelkarrenganako errespetuaren, maitasunaren eta maitasunaren arteko lotura sakonetik sortzen da Vuela, ahaztezina izateko pentsatutako ikuskizuna, soilik Sara Barasek sor dezakeen mundu magiko horretara berriro garraiatzeko. Oraingo honetan Algecirasko jeinuari omenaldia egiteko erantzukizunari aurre eginez, bidaia koreografiko hau 15 pieza paregabez osatuta dago, eta horietako bakoitza hitz baten inguruan ibiliko da, hizkuntza flamenkoarekin mugimenduan dauden hitzak sortuz. Ibilbide hau lau ekitalditan banatzen da: Zura, sustrai batzuen indarra eta izatearen berotasuna gogorarazten diguna; Itsasoa, pasioan nabigatzera eta ura bezala jariatzera gonbidatzen gaituena; Heriotza, giza emozioak sakonenetik esploratzeko modu bat; eta Hegan egitea, presarik gabe ihes egiteko modu bakarra, ospakizunari eta alaitasunari eutsiz, musikak, dantzak eta sentimenduek bakarrik eskain dezaketen esperientzia.
Bere konpainiak 25 urte betetzen dituenean, Sara Barasek gitarraren jeinu nagusia omendu nahi du, Paco de Lucía. Eelkarrenganako errespetuaren, maitasunaren eta maitasunaren arteko lotura sakonetik sortzen da Vuela, ahaztezina izateko pentsatutako ikuskizuna, soilik Sara Barasek sor dezakeen mundu magiko horretara berriro garraiatzeko. Oraingo honetan Algecirasko jeinuari omenaldia egiteko erantzukizunari aurre eginez, bidaia koreografiko hau 15 pieza paregabez osatuta dago, eta horietako bakoitza hitz baten inguruan ibiliko da, hizkuntza flamenkoarekin mugimenduan dauden hitzak sortuz. Ibilbide hau lau ekitalditan banatzen da: Zura, sustrai batzuen indarra eta izatearen berotasuna gogorarazten diguna; Itsasoa, pasioan nabigatzera eta ura bezala jariatzera gonbidatzen gaituena; Heriotza, giza emozioak sakonenetik esploratzeko modu bat; eta Hegan egitea, presarik gabe ihes egiteko modu bakarra, ospakizunari eta alaitasunari eutsiz, musikak, dantzak eta sentimenduek bakarrik eskain dezaketen esperientzia.
Bere konpainiak 25 urte betetzen dituenean, Sara Barasek gitarraren jeinu nagusia omendu nahi du, Paco de Lucía. Eelkarrenganako errespetuaren, maitasunaren eta maitasunaren arteko lotura sakonetik sortzen da Vuela, ahaztezina izateko pentsatutako ikuskizuna, soilik Sara Barasek sor dezakeen mundu magiko horretara berriro garraiatzeko. Oraingo honetan Algecirasko jeinuari omenaldia egiteko erantzukizunari aurre eginez, bidaia koreografiko hau 15 pieza paregabez osatuta dago, eta horietako bakoitza hitz baten inguruan ibiliko da, hizkuntza flamenkoarekin mugimenduan dauden hitzak sortuz. Ibilbide hau lau ekitalditan banatzen da: Zura, sustrai batzuen indarra eta izatearen berotasuna gogorarazten diguna; Itsasoa, pasioan nabigatzera eta ura bezala jariatzera gonbidatzen gaituena; Heriotza, giza emozioak sakonenetik esploratzeko modu bat; eta Hegan egitea, presarik gabe ihes egiteko modu bakarra, ospakizunari eta alaitasunari eutsiz, musikak, dantzak eta sentimenduek bakarrik eskain dezaketen esperientzia.
Udal Folklore Akademiak dantzaren zentsu ludikoaz gozatzera gonbidatzen ditu gasteiztarrak. Publikoak dantza tradizional ezberdinak ikasi eta dantzatuz hartzeko aukera izango du.
Dantza plazan ekimenaren beste data batzuk:
Maiatzak: 17, 24 eta 31
Ekainak: 14 eta 21
Irailak: 6 eta 13
Ordua: 20:00etan ( maiatza eta ekaina); 19:30etan ( iraila).
Dantzaz taldeak dantza-bidaia zirraragarri bat egitera gonbidatzen zaitu, hiru geldialdi paregaberekin, bakoitza artista ezberdinek gidatuta. Eszenatokiaren zirrikituetatik pop koloreen eztandaraino, eta naurarekiko loturaraino, obra bakoitza mundu apartetarako leiho bat da.
DISTIRAK dantza garaikidearen aniztasuna ospatzen du, freskotasuna eta kolore bibratzaileak uztartuz, publikoarekin oso lotura berezia sortzeko.
Zuzendaritza Nagusia: Fernando Sáenz de Ugarte.
Zuzendaria artistikoa: Adriana Pous.
Koreografia: Giovanni Insaudo, Alexandros Stavropoulos, Sarada Sarita.
2024/05/25 19:30
—
Donostia, Victoria Eugenia Antzokia
Thierry Malandainek programa berean fusionatu ditu Vivaldiren Lau urtaroak, historiako obrarik ezagun eta interpretatuenetako bat, eta bere garaikide eta herrikide Giovanni Antonio Guidok konposatutako Lau urtaroak, ia ezezaguna. Bi konposizioak programa berean biltzea apustu arriskutsua da, garaikideak izan eta biek natura ospatzeaz gain, ez baitute antzik beste ezertan. Miarriztar koreografoaren sorkuntza hau, beraz, erronka zirraragarria da; izan ere, mimo handiz landu du, partitura baten osotasuna errespetatzeko eta idazkeran musikaltasuna aldarrikatzeko.
Thierry Malandainen Urtaroak obra koherentea da, bere azken balletetan hasitako bideari jarraitu baitio gizadiak izaki bizidunekin eta naturarekin dituen harremanen inguruan. Malandainek 80 koreografia baino gehiago sortu ditu, eta errepertorio koherentea sortzen jarraitzen du, balletari sakon lotua, lehentasuna emanez gorputz dantzariari, eta horren potentzia, birtuosismo, gizatasun eta sentsualtasunari. Zentzua eta estetika bilatzen ditu Madalainek, estilo intenporal eta soilaren bidez, eta ospe handia lortu du horrela nazioartean.
Koreografia: Thierry Malandain.
Jantziak: Jorge Gallardo.
Argiztapena: François Menou.
Jantzien diseinua: Véronique Murat eta Charlotte Margnoux.
Balletaren maisuak: Richard Coudray, Giuseppe Chiavaro eta Frederik Deberdt.
2024/05/24 19:30
—
Donostia, Victoria Eugenia Antzokia
Thierry Malandainek programa berean fusionatu ditu Vivaldiren Lau urtaroak, historiako obrarik ezagun eta interpretatuenetako bat, eta bere garaikide eta herrikide Giovanni Antonio Guidok konposatutako Lau urtaroak, ia ezezaguna. Bi konposizioak programa berean biltzea apustu arriskutsua da, garaikideak izan eta biek natura ospatzeaz gain, ez baitute antzik beste ezertan. Miarriztar koreografoaren sorkuntza hau, beraz, erronka zirraragarria da; izan ere, mimo handiz landu du, partitura baten osotasuna errespetatzeko eta idazkeran musikaltasuna aldarrikatzeko.
Thierry Malandainen Urtaroak obra koherentea da, bere azken balletetan hasitako bideari jarraitu baitio gizadiak izaki bizidunekin eta naturarekin dituen harremanen inguruan. Malandainek 80 koreografia baino gehiago sortu ditu, eta errepertorio koherentea sortzen jarraitzen du, balletari sakon lotua, lehentasuna emanez gorputz dantzariari, eta horren potentzia, birtuosismo, gizatasun eta sentsualtasunari. Zentzua eta estetika bilatzen ditu Madalainek, estilo intenporal eta soilaren bidez, eta ospe handia lortu du horrela nazioartean.
Koreografia: Thierry Malandain.
Jantziak: Jorge Gallardo.
Argiztapena: François Menou.
Jantzien diseinua: Véronique Murat eta Charlotte Margnoux.
Balletaren maisuak: Richard Coudray, Giuseppe Chiavaro eta Frederik Deberdt.
2024/05/26 19:00
—
Donostia, Victoria Eugenia Antzokia
Thierry Malandainek programa berean fusionatu ditu Vivaldiren Lau urtaroak, historiako obrarik ezagun eta interpretatuenetako bat, eta bere garaikide eta herrikide Giovanni Antonio Guidok konposatutako Lau urtaroak, ia ezezaguna. Bi konposizioak programa berean biltzea apustu arriskutsua da, garaikideak izan eta biek natura ospatzeaz gain, ez baitute antzik beste ezertan. Miarriztar koreografoaren sorkuntza hau, beraz, erronka zirraragarria da; izan ere, mimo handiz landu du, partitura baten osotasuna errespetatzeko eta idazkeran musikaltasuna aldarrikatzeko.
Thierry Malandainen Urtaroak obra koherentea da, bere azken balletetan hasitako bideari jarraitu baitio gizadiak izaki bizidunekin eta naturarekin dituen harremanen inguruan. Malandainek 80 koreografia baino gehiago sortu ditu, eta errepertorio koherentea sortzen jarraitzen du, balletari sakon lotua, lehentasuna emanez gorputz dantzariari, eta horren potentzia, birtuosismo, gizatasun eta sentsualtasunari. Zentzua eta estetika bilatzen ditu Madalainek, estilo intenporal eta soilaren bidez, eta ospe handia lortu du horrela nazioartean.
Koreografia: Thierry Malandain.
Jantziak: Jorge Gallardo.
Argiztapena: François Menou.
Jantzien diseinua: Véronique Murat eta Charlotte Margnoux.
Balletaren maisuak: Richard Coudray, Giuseppe Chiavaro eta Frederik Deberdt.
Haatik konpainiak ikuskizun berri bat aurkezten du. Konpainiaren lehen lana izan zenaren irakurketa eraberritu bat hain zuzen. Errimak Bi Oinetan. Bertso saio batean oinarritutako dantza emanaldia.
Unai Elizasuk eta Aiert Beobidek zuzendutako emanaldia da. Sustrai Kolina, Aitor Mendiluze, Aitor Sarriegi eta gehiagok sortutako bertsoak, Igelaren Banda zuzentzen duen Bixente Martinezek bere lan-taldearekin musikatu eta Maialen Arzallus eta Thierry Biscaryren ahotsez abesturik.
El Bolero (16 min.) Esaten da 10 minuturo Ravelen Boleroaren bertsio bat entzuten dela munduan. Beharbada, musika honen aukeraketaren azalpenetako bat mugimendua jendarteratzeko eta ikusleekin azkar konektatzeko gogoa asetzea da, piezan zehar elkarrekin ibiltzeko aukera emango digun lotura-puntu bat aurkitzea.
Egilea, koreografia, zuzendaritza eta antzezlea: Zuriñe Benavente Musika: Maurice Ravel
Ollos cara adentro (15 min.) Onirikoaren unibertsoa abiapuntutzat hartuta, Ollos cara adentro lanak ametsaren kontzepzio surrealistan arakatu nahi du; logikaren, arrazoimenaren, kontzientziaren eta are gustuaren konbentzioen mugak gizabanako bakoitzaren barneko eta kanpoko munduaren artean ate bat irekiz hausten diren leku horretan.
Egilea, koreografia, zuzendaritza eta antzezlea: Xián Martínez Miguel, Elena Castellanos
Née (55 min.) Albiste batzuek sakonki eragiten digute, abaildu egiten gaituzte, baina, batzuetan, beste albiste batzuk iristen dira, izugarriak izanik, sufrimendua gainditu eta gure apatiatik ateratzera bultzatzen gaituztenak, lan berri bati ekiteko behar den bultzada emanez. Azken hauetatik sortzen da Née. Lan hau hasierako hiru ideiek osatzen dute: El Amor. Untxien estresa agertokietan. Ping pong-eko pilotak.
Egilea, koreografia, zuzendaritza eta antzezlea: Igor Calonge
Damutzen naiz (elkarrizketa fisikoak mugimendu perfomatikoan). Damu dugu titulu hau. Damu gara damua proiektu hau martxan jartzeko piperra izatea. Izan ere, norberaren damuak onartzera iristea aitorleku baten anonimotasunean, egunkari baten isiltasunean edo heriotzaren aurrean egiten den zerbait da. Eta gu prest gaude argi eta garbi gure damuak jendearekin partekatzeko eta, agian, hauei gurekin bat egiteko eskatzeko.
Antzezleak: Iosu Yeregui, Ion Estala, Rev Silver.
Ideia, sorkuntza, gidoia, zuzendaritza: Iosu Yeregui, Ion Estala.
Betiko gazte sentitzea askoren desio eta ametsa izan arren, Gazteen kontra aritzeko joera oso hedatua dago gizartean. Hedatuegia. Pandemia garai honetan, adibidez, komunikabideak segurtasun neurriak hausten dituzten gazteei buruzko albisteekin bete dira. Axolagabekeriaz jokatzea egotzi zaie behin baino gehiagotan, haien jokaerak kriminalizatuz eta haien ahotsa isilaraziz.
Zer dute Gazteek esateko, ordea? Zein iritzi dute bizitzen ari garenaz? Zein iritzi gizarte honen egoera politiko sozial eta kulturalez? Zein iritzi gurasoez, hezkuntza sistemaz? Zer dute buruan? Zer bihotzean? Zerk mugiarazten ditu? Zerk biziarazi? Zein da haien ahotsa? Zein haien dantza? Haien mugimendua?
Zuzendaritza eta dramaturgia: Agurtzane Intxaurraga.
Dantzaz taldeak dantza-bidaia zirraragarri bat egitera gonbidatzen zaitu, hiru geldialdi paregaberekin, bakoitza artista ezberdinek gidatuta. Eszenatokiaren zirrikituetatik pop koloreen eztandaraino, eta naurarekiko loturaraino, obra bakoitza mundu apartetarako leiho bat da.
DISTIRAK dantza garaikidearen aniztasuna ospatzen du, freskotasuna eta kolore bibratzaileak uztartuz, publikoarekin oso lotura berezia sortzeko.
Zuzendaritza Nagusia: Fernando Sáenz de Ugarte.
Zuzendaria artistikoa: Adriana Pous.
Koreografia: Giovanni Insaudo, Alexandros Stavropoulos, Sarada Sarita.
Montecarloko Balleten koreografoa eta zuzendaria den Jean-Christophe Maillotek Perraulten ipuin ezaguna berreskuratuko du eta, bere usadiozko gozotasuna kenduz, ikuspegi hunkigarria eskainiko du, desagertzen diren pertsonek geratzen direnen etorkizuna nola eraikitzen duen aztertuz.
Koreografia eta zuzendaritza: Jean-Christophe Maillot
Kresala konpainia «The Old Bachelor» barroko dantza-saioa
2024ko maiatzak 11 San Telmo Museoa. Donostia | 19:00
Kontzertua: Barroko Orkestra eta Kresala Dantza Taldea
The Old Bachelor
Henry Purcell konpositorearen suitearekin, Kresala konpainiak dantza historiko eta barrokoaren Europako funts komunaren esparrua berregiten du. Bederatzi mugimenduz osatutako programa bat da, euskal dantzaren inguruko begirada propioa zabaldu eta aldaira-estilo ezberdinetan erakutsitako tradizio herrikoi eta aurre-klasikoaren unibertso interesgarria sakontzen duena. Suitea, antzinako munduaren ezagutzatik eta sentsibilitatetik inspiratuta eta landuta dago, Jean George Noverre dantzaren erreformatzaile handiaren ekintza eta adierazpen zorduna eraldatuz. XVII. mendeko erregela, kadentzia eta eboluzioetan oinarrituriko duetoak, bakar-saioak eta laukote urratsak dira, non dantzak gorteetatik antzokien eszenara pasatzen hasi zen; Lully, Beauchamp, Pecourt edo Feuilletek Luis XIV.aren balletetarako tratatuetan islatu zituzten egitura koreografikoetan ikus daitekeen bezala.
Koreografia eta berreraikuntza historikoa: Faustino Aranzabal
Dantza-maistra eta jantzien diseinua: Idoia Ibarzabal
Duguna eta Kezka dantza taldeen emanaldia Eibarko Euskal Jaian.
Maiatzak 26, igandea 11:00 Eibarko dantzarien eta txistularien argazkia Untzagan 11:30 Kalejira Untzagatik Urkizura. 12:00 Euskal Jaiko kalejira Urkizutik Untzagara. 12:30 Euskal Jaiko dantza jaialdia Untzagan Duguna dantza taldea eta Kezka dantza taldearekin. 17:30 Dantzaldia Untzaga Plazan Gathubi taldearekin.
Dantza taldeak: Gasteiztik Adurtza D.T, Arantzabela Ikastola D.T, Eguzkilore D.T, Jare D.T eta Orbela Alai D.T Dulantzitik Haize D.T. Zigoitiatik Oketa Alai D.T. eta gonbidatu berezi gisa Eltziego herritik Laukale D.T.
Goizean, 12:00etan, aipatutako talde guztiek, Adurtza D.T, Eltziego eta Jare D.Tko musikariekin batera, herriko kalerik esanguratsuenak zeharkatuko dituzte kalejira koloretsu batean. Kalejira kiroldegitik abiatuko da eta Eltziegoko eskola publikoan amaituko da. Kalejira amaitu ondoren, topaketaren ekitaldi nagusiari hasiera emango zaio, Arabako Lurralde Historiko osoko hainbat dantza tradizionalen erakusketarekin.
Behin ekitaldi nagusia amaituta, herri bazkaria egingo da Arabako Dantzarien Egunean parte hartzen duten guztientzako, indarrak berreskuratzeko eta ospakizun-egun honekin jarraitzeko: 18:00etan berbena batekin jarraituko da herriko plazan eta, ondoren, dastaketa eta amaiera gisa, DJ bat.
Udal Folklore Akademiak dantzaren zentsu ludikoaz gozatzera gonbidatzen ditu gasteiztarrak. Publikoak dantza tradizional ezberdinak ikasi eta dantzatuz hartzeko aukera izango du.
Dantza plazan ekimenaren beste data batzuk:
Maiatzak: 17, 24 eta 31
Ekainak: 14 eta 21
Irailak: 6 eta 13
Ordua: 20:00etan ( maiatza eta ekaina); 19:30etan ( iraila).
Iñar Sastrek (pianoa) eta Jagoba Astiazaranek (txistua) gidaturiko Arineketan taldea dozenaka plazetan aritu da euskal musika tradizionalaren zaharberritze lanetan.
“Zaharrak berri”, euskal dantzen erritmo eta doinuak ardatz dituen ikuskizun multudisziplinar honetan Haatik dantza taldearekin batera, euskal dantzarekin egin bezala, egile ezezaguna duten kanta tradizionalen gaurkotze bat egin nahi izan dute.
zaki desberdinak toki baten bila dabiltzate... oztopoak zeharkatuz, gorputz eta nortasun eraikuntza luze eta neke batengana doazte. Zikloa, bizitza, heriotza, sortzea, identitatea, natura eta artea, iniziazio-bidai horren zentroan dira. Arantxa Lannes-en lanak, egunerokoan gorputza bera eta okupatzen duen lekua galdezkatzen ditu, espazio edo egoera desberdinetan. Leku edo nortasun bila eraikitzen ari den gorputz bat, gorpuzten den espazio bat… Diziplina-anitzduna, arteen artean zubiak eraikitzen saiatzen da.
Zumaian egingo da ekainaren 1ean, larunbata, Euskal Herriko joaldunen festa. 11:30ean kalejira izango da, 13:30ean plaza dantza, 14:30ean Andoni Ollokiegik girotutako herri bazkaria, eta 18:00etan Hamarru elektrotxarangaren kalejira.
Bazkarirako txartelak salgai daude Inpernupe, Txikitxa eta Ilargi tabernetan: 20 euro helduentzako eta 10 euro haurrentzako.
Paula Olaz konpositoreak sortutako soinu espazioan, ttun-ttuna edo xirula bezalako doinu tradizionalek soinu industrial eta modernoagoekin topo egingo dute. Emakume bat eta bere burukoa eszenan bere bizi zikloan bidean duen karga emozionalari eta kulturalari erreparatu dio sinbologiaz aldatzen joango den objektu batekin batera; bertatik jaioko da, bertan babestuko da, eta bertatik isuriko ditu ahotsa, odola, izerdia eta bizitza.
Ekoizpena: Eusko Jaurlaritza, Dimegaz
Zuzendaritza artistikoa: Janire Etxabe
Dramaturgia: Janire Etxabe
Kanpoko begirada eta mugimendu aholkularitza: Garazi Etxaburu, Magali Lanriot
Koreografia: Janire Etxabe
Musika: Paula Olaz
Musika nahasketa: Mikel F. Krutzaga
Objektuak: Jose Pablo Arriaga
Jantziteriaren diseinua: Ikerne Giménez
Jostuna: Inma González
Argiztapen diseinua: Carlos Solano
Altuera teknikaria: Mikel Bonilla
Argazkiak: Eider Iturriaga
Banaketa eta komunikazioa: Teresa Sala
Egonaldi artistikoak: Txitatoki Zirko, Garaion, La Nave, Sarobe Urnieta
Donibane Lohitzuneko Begiraleak eta Beasaingo Aurtzaka dantza taldeek bultzaturik, ekainaren 1ean, Lapurdi eta Gipuzkoako dantzarien topalekua bilakatuko da Donibane Lohizune. Joan den irailean Gipuzkoako foru aldundiak eta Pirinio Atlantikoetako departamenduak emandako “IDEIAK” laguntzari esker, urtean zehar izandako harremanak giro goxoan sendotzeko, eta gure dantzak partekatzeko, momentu aproposa izanen da. Egun horretan gainera, Begiraleak elkarteko belaunaldi desberdinetako dantzariak aterako dira.
Dantzariak herriko karriketan ibiliko dira 15:00etatik 19:00ak arte. Azken geldialdia 17:30 aldera eginen dute Luis XIV plazan eta jauzi, fandango eta arin arin batzuk ere emanen dituzte ezin hobeki bukatzeko.
Parte hartzaileak :
Arkaitz, Añorga, Gipuzkoa
Aurtzaka, Beasain, Gipuzkoa,
Jeikadi, Kanbo, Lapurdi
Begiraleak dantza taldea, Donibane Lohizune, Lapurdi
“Euskal herrian, geroz eta herri gehiago dira haien dantzak genero berdintasunaren ikuspegitik birpentsatu eta berrikusi dituztenak. Parekidetasunaren bidean urratsa eman duten dantza taldeak/eragileak distiratsuak eta eredugarriak dira guretzat. .”
Euskal dantza eta parekidetasunaren inguruan gehiago entzuteko aukera izango da hurrengo ekainaren 8an, Baionako Patxa plazan ospatuko den Emazte Dantzari jardunaldian.
IDB bertan izango da, generoaren inguruan eraman dugun gogoeta lana eta taldeen egoeraren inguruan hitzegiteko. Gainera, “Jantzari: tradizioa eta parekidetasuna” dokumentalaren aurkezpena eta proiekzioaz disfrutatzeko aukera ere izango da Unai Esturoren eskutik.
Zirkoa / dantza / arte plastikoak 60 minutu LABO GO Sortze-prozesuen erakusleihoa
18:45 Ateak irekitzea.
19:00 Zirkoa, dantza eta arte plastikoak + Solasaldia.
Sinopsia
Bost topaketa, gizartearen bost erakusgarri eta aurkitu ditzazkegun arazoak: sormen-blokeoa, jolasten ikastea, rdenaren eta desordenaren arteko dualtasuna, arau sozialak eta horiek hausteko askatasuna. Hau guztia, Miren eskultore eta performerraren begiradaren eta, batez ere, eskuen bidez adierazita.
Fitxa artistikoa:
Antzezleak: Miren Barrena (artista plastikoa eta sokan akrobaziak), Dominika Krzymowska (oihal akrobaziak), Olivia Bernardo eta Xandre Sierra (eskuz eskuko bikotea) eta Matthias Elgueta (malabareak).
Zuzendaritza: Lander Briones.
Biografia:
ZirKuSS Donostiako zirku, dantza eta antzerki proiektua da. Lander Brionesek Donostiako Udalaren MartxUp proiektura bidalitako proposamenetik jaio zen 2022an. ZirKuSS-ek herritarren parte-hartzea sustatzen du eta sorkuntza-prozesua ikusarazten du, zirku garaikideak lurraldean duen presentzia areagotzeko eta artistei eta azpisektore kulturalei irteera profesionala emateko.
Beti Prest Dantza Taldea Elkarteak antolaturik ospatuko da muxikoen saio berezia udako oporraldiaren ostean, XIV. Muxiko Eguna.
Hilero bezala, goizeko 12,00etan, Herriko Plazan (Koldo Mitxelena ikastolako jolastokian euria egingo balu) ikasturte bukaera ospatuko da eta azken saiorako Muxiko Eguna antolatu du hamalaugarrenez Beti Prest taldeak.
Aurtengo ekitaldiko musika joleak Alaken Taldekoak eta Errenteriako Dultzaineroak izango ditugu.
Herritarrei parte hartzeko gonbitea luzatzen du Beti Prest Taldeak. Muxikoak dantzatu Herriko plazan eta Larrain dantzaren ondoren pintxo eta sagardo trago bat hartzeko aukera izango du hurbiltzen dena, dantzan utzitako indarrak berreskuratzeko.
Igandekoa ikasturte bukaerako saioa izango da, baina urrian itzuliko dira berriro mutxikoak.
Beti Prest Dantza Taldea Elkarteak antolaturik ospatuko da muxikoen saio berezia udako oporraldiaren ostean, XIV. Muxiko Eguna.
Hilero bezala, goizeko 12,00etan, Herriko Plazan (Koldo Mitxelena ikastolako jolastokian euria egingo balu) ikasturte bukaera ospatuko da eta azken saiorako Muxiko Eguna antolatu du hamalaugarrenez Beti Prest taldeak.
Aurtengo ekitaldiko musika joleak Alaken Taldekoak eta Errenteriako Dultzaineroak izango ditugu.
Herritarrei parte hartzeko gonbitea luzatzen du Beti Prest Taldeak. Muxikoak dantzatu Herriko plazan eta Larrain dantzaren ondoren pintxo eta sagardo trago bat hartzeko aukera izango du hurbiltzen dena, dantzan utzitako indarrak berreskuratzeko.
Igandekoa ikasturte bukaerako saioa izango da, baina urrian itzuliko dira berriro mutxikoak.
Rolak alderantzikatzean, Rosario Toledok, Inma “La Carbonera”k eta Eva “La Lebri”k atzerantz dantzatzen, atzerantz kantatzen eta atzerantz barre egiten dute. Eta hori guztia egiten dute, obarioak masailetan, birikak sudurrean, burua ipurdian eta bizkarra kopetan dituztela. Errepertorio tradizionala dute, iraulia, alderantzikatua, aldatua, nahastua, kontrakoa, antagonista.
"Flamenkoa atzerantz dantzatzeak zer dakarren ikertzean, konturatzen gara zenbateraino dagoen berez flamenkoa alderantzikaturik. Inauterietako umorea, beraz, ezarritako egitura kolokan jartzea da guretzat, alderantzikatzeko lekua eta denbora, non dena sartzen den aurretik zein atzetik", azaldu du artistak.
Rosario Toledok Inma “La Carbonera” eta Eva Ruiz “La Lebri” ditu agertokian. Flamenkoaren tradizioko bi emakume kantari dira, eta jakin-minaz eta prestasunaz laguntzen dute, haiek dakitena proiektu honen zerbitzura jartzen. Bertan, Cádizko inauterietako umorea ikertu dute, alde femeninotik, Idoia Zabaletaren eta Pedro G. Romeroren laguntzarekin.
Zuzendaria: Rosario Toledo
Dramaturgia eta zuzendaritza-laguntza: Idoia Zabaleta (Azala)
Dantza: Rosario Toledo
Cantea: Inma “La Carbonera” eta Eva Ruiz “La Lebri”
Jantzien diseinua: Jose Tarriño
Argien diseinua: Antonio Valiente
Zuzendaritza teknikoa/soinua: Manu Meñaca
Fotografia: Carmen Kahlo
Bideoa: Calde Ramírez
Laguntza: Pedro G. Romero
Ekoizpen-kudeaketa/banaketa: Antonio Juan Giménez (TheOSBmusic)
Ekoizpena: Rosario Toledo, Azala & The One Step Beyond (TheOSBmusic)
Sorkuntzako egonaldiak: Azala (Lasierra), Espacio Silvestre (La Muela), Azkuna Zentroa – Alhóndiga Bilbao (Bilbo), Garallón (Ozaeta).
Egonaldi teknikoa: In Progress Flamenco Festival (Torrox)
«GLORIA: An Easy and Funny Work» Aintza bilatzea txantxa existentziala al da? Irteerarik gabeko kalezulo bat, behin eta berriz itzultzeko? Harrapatzen gaituen bilaketa-begizta amaigabe bat?
Pieza honetan, gorputz bat, izaki bat, Gloria egoera bat jazartzeko gai konplexuan murgiltzen gara, nolabait harrapatu ahal izango bagenu bezala. Gloria biltzeko ahaleginen bidez, hura harrapatu, atxiki eta edukitzeko ametsetan murgiltzen gara, beti gure eskuetatik ihes egiten duen altxor iragankor bat balitz bezala. Xurgatze eta irrikaren ziklo amaigabea, non aintzak elusiboa dirudien, baina aldi berean ezin erakargarriagoa.
Zein da gaizki lo egitearen eragina funtzionamendu emozional eta fisikoan?
Into the blue» filmak loaren nahasmendu baten aurka borrokatzen diren bi emakume gazteren erretratu zapaltzailea aurkezten du. Bere amesgaiztoak eta loaren nahasmenduak zinema eta dantza nahasten dituen antzezpen itogarri batean islatzen dira.
Kontzentrazio arazoak, akidura eta biorritmoaren alterazio larriak dira irudikapen hunkigarri honen abiapuntua. Ikusle gisa, bi emakumeen mundu loezinera hurbiltzen zara. Eguneroko sufrimenduan zehar bidaia bizian eramaten zaituzte.
Vientre lanean emakumeen energia azaleratzeko tartea ematen saiatzen gara. Bi energia osagarrien artean dauden ñabardura amaigabeak kontuan hartuta ekingo diogu dualari. Proposamen honekin, eraldatzen den gorputz bat bilatzea planteatu nahi dugu, fisikalida gorputz sentikorrago batera iristeko irekitzeko bide eta kanal gisa erabiliz.
Andaluziako otordu on baten ondoren, siesta-ordua iristen da, eta etxe honetan sofa bat besterik ez dago, non norbera bakarrik etzan daitekeen eroso atseden hartzeko. Amak, amaginarrebak eta bilobak borroka bat hasten dute beragatik, eta, horren ondorioz, saltoak, birak, porteak eta akrobaziak egiten dituzte, erokeriaz eta umorez beteak...
Zhong-youngek oinarrizko giza emozioak azaltzen ditu: Euforia, Ira, Pena eta Lujuria. Zer behar dugu gizateria zoriontsu izateko? Zorionaren bideak ez dira errazak garai hauetan.
Konpainia: Umzikssi
Iraupena: 20'
Hizkuntza: Koreera
Kategoria: Performancea
Jatorria: Alemania
Cast: Hoyoung Im (egilea, zuzendaria eta performerra)
Lástochka bakarkako emanaldi liluragarria da, askatasunaren, etxearen eta ahantzitako hitzen boterearen gai sakonetan barrentzen dena.
Mugimenduaren arteari esker, pieza honek poesia bizirik dagoen erresuma batera eramaten zaitu, non gorputza irudi eta metaforen tapiz bizi baten mihise bihurtzen den. Erantzunik gabeko galderaz beteriko bidaia poetikoa, giza emozioen sakontasuna eta kidetasun-sentimenduaren irrika arakatzen dituena.
Ideia, koreografia eta interpretatzailea: Polina Tiabut
Musika: Gábor Szabó (Galatea’s Guitar), Kim Jae Duk (X), Lonnie Young, Ed Young (Oree)
Bihar-ek egunerokotasuneko gauza txikiei buruz hitz egiten du. Gure benetako helburura iritsi aurretik denbora okupatzeko egiten ditugun hainbat gauzei garrantzia ematen die.
Bihar-en bitartez indarrak eta ahuleziak eszenaratzen ditu; itxaroten geratu ordez, beldur horiei aurre egin eta fisiko bihurtuz. Biharko utziz gero inoiz bukatuko ez liratekeen gauza horiei guztiei denbora eta espazio txiki bat eskaintzen die.
Interpretazioa: Ainhoa Usandizaga
Zuzendaritza laguntzaileak Nekane Mendizabal eta Igor Calonge
Jantziak:Ainhoa Usandizaga
Argazkiak :David Candela
Banaketa eta produkzioa:Ainhoa Usandizaga
Dirulaguntza: LABO XL festibala
Elkarlana : NODE Kultur Elkartea, Dantzagunea eta Errenteriako Arte Eskola
Nire gorputzeko txoko batzuk ez ditut ezagutzen oraindik, deskubritzen ari naizen espazio infinituak ditut. Tenkatzen dira, askatzen dira, malguak eta moldakorrak dira, adierazkorrak dira. Espazio bat dago nire gorputzaren eta nire inguruaren artean, arnasten duen eta nire dantzarekin mintzo den espazio bat”.
Sorkuntza eta interpretazioa: Natalia García
Musika originala: José Ángel Babiano
Argazkiak: Mikel Sánchez, Lucia Sáiz, Yone Estivariz
Zeharkatzen gaituzten gaiak, identitatea, generoa, amatasuna, botere harremanak, emakumeen aurkako erasoak eta bestelako gaiak aztertuko dira bertan. Asko eta ondo landutako hitzak eta dantza eta argi joko ikusgarriak nahasten dira saio bikain honetan.
Fitxa artistikoa
Egilea: Kimua Dantza Kolektiboa
Koreografia: Kimua Dantza Kolektiboa & Eneko Balerdi Eizmendi
NOEUD (frantsesez, korapilatua) lanean, Eduardo Chillida eta Cristóbal Balenciagak komunean zituzten lan-metodologietan sakontzen du DAB konpainiak, mugimenduaren bitartez.
Espazio eta figura lerromakurrak sortzea da bi artisten kontzeptua; haien garaiko mugimendua askatasunera bideratzen dute.
Arrazoia eta emozioa, inprobisazioa eta erregulartasuna, eta zer me aurkitzeko bidaia bat da eratu. Obrako pertsona Peter Pan bezalako lekuren batera bidaiatzen egon daiteke. Ur gainean gaude iragana eta oroitzapenak, eta horietan aurkitzen dugu benetako nia».
Sinawik hainbat forma ditu, baina bat-bateko multzoko pieza bat esan nahi du. Modu bat da modu inprobisatuan interpretatutako abestia, gorputzaren interpretazioaren sentimenduaren arabera. promesa gutxi batzuk baino ez zeuden jario handian. Batzuetan «harmonia» esaten zaio desarmonia», «ordena kaosean».
Konpainia: UBOMANLI
Iraupena: 20'
Kategoria: Dantza
Jatorria: Korea
Antzezleak: Cho In Ho (zuzendaria, egilea eta performerra); Kim Mi Young (teknikoa)
Emakumeak burugogorkeriaz eusten dio hura erupzionatu arte bere gorputza eta erraiak motibatzen dituen kaotikoa, nahiz eta bulkadak bere arrazoimenaren kontrakoak badira, hura makurrarazi arte. Indar handiagoak daude mugitzen dutenak, eta berak jada ez gehiago erreprimitu dezake, gainezka egiten diotelako, hausten dutelako, oratzen dute... beren hezurrak, beren hezurrak mugituz eta sakontasunetik bultza erraiak. Zenbat eta gehiago saiatu gorputza zapaltzen eta kontrolatzen are zailagoa izango da estaltzea.
Konpainia: Flor Buzzo
Iraupena: 15'
Kategoria: Performancea
Jatorria: Frantzia
Cast: Florencia Buzzo (zuzendaria, egilea eta performerra)
RADIK-Ok gizakiak bere jatorriarekin, grinekin, naturarekin... sentitzen duen deskonexioaz hitz egiten du. Eta gizakia ekoizpenean, teknologietan eta indibidualtasunean zentratuta dago, besteak beste.
Piezan lur erabilera bat dago, nondik gatozen adierazten duena, zuhaitz baten sustraiak balira bezala. RADIK-O oso ondo egokituko litzaioke jaialdiari landa-ingurune natural batean, nora joan nahi dugun pentsarazten diguten gauzen garrantzia gogoraraztera bultzatzen duelako, nola joan eta geure buruarekin konektatzera.
Konpainia: Beatriz Cubero
Iraupena: 15'
Kategoria: Dantza
Jatorria: Zaragoza
Cast.: Beatriz Cubero (zuzendaria, egilea eta performerra)
