Musika, umorea... eta dantza.

"Bi alderdi azpimarratu nahi ditut, ez ditugulako [hezkuntzan] gure artean izaten ia: musika eta umorea.

Musika: Hezkuntzan, ez du ia tokirik [zer esan dantzari buruz?], eta izan behar luke. Gure bizitzan, musikak bere tokia du, hasieratik hileta egunera arte. Gizon edo emakume bat trebatzen ari denean, bizi-historia bat eratzen ari da. Trebakuntzako garai horretan guztian ezinbestekoa da abestea, musika eta hitza bizitzea, musika onarekin heztea belarria [dantza eta kultura tradizionalaren begiradatik, tradiziozko musika eta kantuekin elikatzea ere ulertu dut hemen]. Musikaren bidez, enpatia eta hizkuntza hobetu egiten dira. Musikak emozioa orekatzen du, eta bere tokia jartzen du bizitza.

[Dantza: dantzarik ez du aipatu, baina dantza-irakasleon begiradatik, lerro artean... somatu dut, edo ulertu nahi izan dut]

Umorea: Guztia jasotzen du burmuinak, eta gatzik gabea edo ohikoa den horretatik nabarmentzen denak emango digu atentzioa batik bat. Burmuinak gustuko ditu kontakizunak eta ustekabekoak, une magikoak. Burmuinerako, errutina txarra da oso. Oso gustuko ditu jolasa eta lankidetza. Umoreak lasaitu egiten du, eta jakin-mina, autoestimua eta alaitasuna areagotzen ditu. Ezinbestekoa da umorearen ikuspegitik heztea. Burmuinak poztasunetik bizi nahi du, ahal duela sinetsiz, orainean eta lankidetzan. Umoreak orainera ekartzen zaitu eta jakin-mina areagotzen du."

ITURRIA: Txusa Balbás (mediku homeopata, ginekologoa, ama eta amama). 'Hezkuntza-errealitate berrietara jauzi' jardunaldia (Hik Hasi, 2019-07-01) / Hik Hasi 34. monografikoa (2020ko uztaila).

[...] arteko aipuak nireak dira.