Edukira salto egin | Salto egin nabigazioara

Tresna pertsonalak
Hemen zaude: Hasiera Hemeroteka 'La Bayadère', tragediaren dantza

Dokumentuaren akzioak

'La Bayadère', tragediaren dantza

Corella Ballet dantza konpainia lehen aldiz arituko da Donostian, Kataluniako Orkestra Filarmonikoaren zuzeneko musikarekin.Andeka Gorrotxategi tenorrak XX. mende hasierako euskal obrak kantatuko ditu

Egilea
Ane Urrutikoetxea
Komunikabidea
Berria
Tokia
Donostia
Mota
Albistea
Data
2009/08/20

Angel Corella dantzariak 2008an sortutako konpainiaren lehen ikuskizuna da La Bayadère, eta baita taldeak orain arte egin duen lanik esanguratsuena ere. 1877an estreinatua, dantza klasikoaren obra eredugarri bilakatu da Marius Petipa koreografoaren sorkuntza. Corellaren konpainiak Natalia Makarovak eratutako bertsioa emango du, jatorrizkoaren hiru atalak berreskuratzen dituena.

Solor gerlaria eta Nikiya dantzariaren arteko amodio istorioa kontatzen du La Bayadère-k. Gerlariak maitasunezko zina egiten dio dantzariari, baina ondoren Gamzatti printzesarekin ezkontzeko eskaintza jasotzen du. Angel Corellak eta Iain Mackayk jokatuko dute gerlariaren rola, eta Kazuko Osorik eta Carmen Corellak dantzariarena. Printzesaren papera berriz Adiarys Almeidak eta Ashley Ellisek antzeztuko dute. Tragediaz jantzitako istorioak dantzan jarriko ditu Corellaren taldekideak, orkestrak Ludwig Minkusek sortutako musika interpretatzen duen bitartean.

Phillip Ellisek zuzenduko du Kataluniako Orkestra Filarmonikoa. Musikan zein dantzan gailendu da, eta balleteko ikuskizunetan zuzeneko musikaren garrantzia nabarmendu du: «Askotan CD baten bidez girotzen dira dantza ekitaldiak, baina honelako obra batek asko eskertzen du zuzeneko musika. Izan ere, musikaren erritmoa dantzarienera egokitzeko aukera ematen du, eta nahiz eta musikariek gertatzen dena ikusi ez, nire keinuei esker dantzarien emanaldiarekin ederki bat egiteko gai gara».

Corellaren ustetan ere, zuzeneko musikak mesede handia egiten dio ikuskizunari: «Aurrez grabatutako musikak izugarri mugatzen ditu dantzariak, eta are gehiago honelako obra konplexu batean. Zuzeneko musikak, aldiz, emanaldia malgutzen du, eta gure lana errazten».

Aurten herrialde ugaritan aurkeztu dute obra hau. Konpainiako zuzendariak «ilusioz» jaso ditu emanaldi horien fruituak: «Oso pozgarria da lortu dugun arrakasta ikustea. Donostiako emanaldia izango da obra honen azkenetariko antzezpena, baina uste dut atzera begira harro egoteko moduko lana egin dugula». Zailtasun nabarmeneko pasarteak dauzka obrak: «Gure bertsioak, jatorrizkoak bezala, hirugarren atala hartzen du. Hor dago obra honen pasarte zailenetako bat, 24 dantzari pauso berak egiten ipintzen dituena. Oso ikusgarria da».

Euskal abangoardia

Andeka Gorrotxategi tenor gazteak XX. mendeko euskal musikagileen kanta esanguratsuenak abestuko ditu Josu Okiñena piano jotzailearen laguntzarekin. Tenorrak Jesus Guridi, Jose Maria Usandizaga eta Aita Donostiaren piezak interpretatuko ditu, Euskal Herrian garai hartan bizi zen loraldi kulturala gogora ekarriz.

Gorrotxategiren ustez, bere ohiko ildotik aterarazten duen emanaldia da: «Ohiko kontzertuetakoez oso bestelako teknika eskatzen dute abesti hauek. Opera batean dena ematen duzu, erosoago kantatu daiteke. Pieza hauek aldiz, askoz ere intimoagoak dira, eta erregistro eta kolore aldetik malgutasun handiagoa eskatzen dute». Obra horiekiko «gertutasuna» nabarmendu du: «Frantziako musikarekin gustura sentitzen naiz, baina euskal abestiak beti kantatzen ditut barnetik».

Kontzertuaren bigarren zatian ere garai bereko konposatzaileen obrak interpretatuko ditu, hala nola Gabriel Faurerenak, Henri Duparcenak, Reinaldo Hahnenak edota Erik Satierenak. Okiñenaren ustez, Gorrotxategiren ahotsa «apartekoa» da pieza horiek interpretatzeko: «Ahotsa oso lirikoa du, ia dramatikoa, eta egokitzeko gaitasun handia dauka. Ez da erraza gaitasun horiek guztiak dituen abeslaria aurkitzea».

 

 

Dokumentuaren akzioak