Irudi saturatuak

Dantza

Jeronimo Bosch-en Atseginen lorategia hartu du Blanca Li koreografoak bere azken sorkuntzaren oinarritzat, eta lan horrekin Iruñean eta Gasteizen egon da egunotan. Izan ere, Errenazimentuko margolari sailkaezinaren obrak irudi oniriko eta esoterikoz beteta daude, eta saturazioraino betea izan da Liren proposamen eszenikoa ere.

Taula gainean piano bat besterik ez da egon hasiera batean, eta atzeko pantailan margolanaren irudi digitalizatuak proiektatu dira, beraietan mugimendu apur bat gehituta. Eremu eszenikoak, ordea, kabaret itxura hartu du noizean behin, Lik bere ahots traketsaz bolero patetiko bat kanta zezan eta bizitza modernoaren pantomima nonbait gertatu behar zelako. Margolan famatuan Boschen garaiko gizartea aztertzen da, eta haren jenialtasuna gaurkotzeko denetarik gertatu da Liren proposamenean: bezeroen sakelako guztiek batera jo, dantzari bat haurdun egon eta haurtxoa bertan jaio, interneterako sarbideei buruz hitz egin, telefono bidezko ahots automatikoekin diskutitu eta makina txanponjaleen mekanika irudikatu. Era berean, Boschen lanetan bezala, umorea presente egon da une askotan, adibidez Full Monty pelikularen parodia gordinean, moda desfile groteskoan edota Adam eta Evaren irudikapenean.

Beste pasarte batzuetan, ordea, eszenatokia hutsik egon da -hala ere, pianoa ez da inoiz paretik kendu-, eta dantzariek beren gorputzekin irudikatu dituzte Boschen izaki fantastikoak, binaka, hirunaka edota taldeka jarrita multzo eskultoriko ibiltariak osatzeko. Halakoetan, ordea, saihestezina izan da Momix konpainiaren estiloa gogora etortzea, nahiz eta koreografoak kutsu propioa bilatu duen eta karga erotiko nabarmena eman dion.

Hainbeste pantomima, parodia eta satira artean, dantzaren benetako lengoaia guztiz ahaztuta egon da fisikotasun atletikoaren eta gorputz mugimendu soilaren mesedetan, eta diseinu koreografikoa zokoratuta geratu da jatorrizko koadroaren izaera irudikatzearren eta haren pareko ikuste-efektuak sortzearren.