Gorputzak mintzo

Lau koreografiarekin eta arrakasta handiz aurkeztu du Dantzaz konpainiak bere dantzarien belaunaldi berria, Mintzo izeneko egitarau bikaina Donostiako Viktoria Eugenia antzokian estreinatuz.

Bere dantzari ohien mailari ohore eginez, Dis-connected izan da gaueko lehen pieza. Sophie Antoine Dantzaz-eko ikasle ohia Nuremberg Balleteko solista da orain, hogei urterekin, eta Mintzo-rako diseinatu du koreografia miresgarri hau. Piano eta biolinerako soinu-banda bizigarriak ederki lagundu dio freskotasunez eta umorez zipriztinduriko diseinu koreografikoari, eta dantzarien gorputz gazteek beren arteko jolas txikiak eta konbinaketa posible ugariak garatu dituzte. Une batzuetan, beharbada, gehiegizko tentsio dramatikoa erakutsi du proposamenak, baina hori ere baliagarria izan da dantzari guztien malgutasuna, keinu-garbitasuna eta gaitasun teknikoaren araztasuna frogatzeko.

Zirrara eta dibertimendua

Aurreko piezaren alaitasunaren ostean, itzelezko dentsitatea erakutsi du Torque izeneko koreografiak. Hilde Koch donostiarraren lan honek harridura sortu zuen Dantzazen aurreko egitarauan, eta bere nazioarteko maila ukaezinarengatik asmatze hutsa da aurtengoan ere egotea. Orduan bezala, hasierako irudi zatikatuak esanguratsu bihurtu dira Arvo Parten musikaren laguntzaz, eta gogorra eta hotza zirudien planteamenduak zirrara sorrarazi du berriro ere.

Alderantziz, Kochen hurrengo pieza laburra -Smoke Rings- dibertimendu kutsukoa izan da, eta izaera horretan pisu handia hartu dute Laurie Andersonen abestiaren ironiak, bi neska eta bi mutilen janzkera anbiguoak eta kiroletatik eratorritako eboluzio jostagarriek.

Beste donostiar bat, Jone San Martin, izan da laugarren piezaren sortzailea. Forsythe konpainiako aspaldiko solista honek Dantzaz-erako diseinatu duen Gorputitz koreografiak deseroso utzi nau, bertan ezer ez baita dirudiena eta planteamendu koreografikoak ohiko arau batzuk apurtzen baititu, ikuslearen arreta probabilitate gutxiko guneetan zentratuz eta espazio, argi, soinu eta dantzaren arteko logika hainbatetan hautsiz. Forsytheren estiloko desegituratze horretan, ordea, mugimenduaren finezia nagusitu da eta dantzarien eboluzio azkar eta aleatorioek etengabeko bilaketaren ideia irudikatu dute.