Gorputz zuriak dantzan

Gasteizko antzerki jaialdian beti egoten da dantza emanaldiren bat, eta aurten Brasilgo Quasar konpainia izan da gonbidatua Só tinha de ser com você ikuskizunarekin. Emanaldia erabateko isiltasunean hasten da, zazpi dantzarien gorputzak behegainean etzanda daudela, eta geldiro-geldiro mugitzen hasten dira, lo edo uretan baleude bezala.

Hasierako isiltasuna, baina, laster bihurtzen da musika, Elis Reginaren ahots politaren bidez, eta bitartean nabaria izan da kalitate handiko konpainia baten aurrean geundela. Bitxia bada ere, saioen arteko trantsizio leun-leunek erakarri dute nire arreta beste ezerk baino lehen, zeren eta koreografiak zati asko ditu -Elis & Tom diskoaren kantak eta haien arteko etenaldiak bezainbeste- eta funtsezkoa da atal batetik besterako pausuak ahalik eta suabeenak izatea emanaldiari batasuna emateko.

Bigarrenik, mugimenduaren kalitateari erreparatu diot, eta han garbi geratu da malgutasun neurtua, dotorezia lasaia eta akrobaziarako gaitasun dosifikatua direla Quasar konpainiako dantzarien ezaugarririk nabarmenenak. Hala ere, dantzarekin batera beste elementu batzuk egon dira, eta haien artean argiztapen diseinu miresgarria aipatuko nuke -amaierako urdin apurra kenduta, zuria izan da jaun eta jabe argietan- eta baita ere jantzien erabateko zuritasuna, Brasilgo afrikar tradizioari jarraiki agian.

Dantzariak, bestalde, elkarrekin kontaktu fisikorik izan gabe ibili dira ia denbora guztian, bakoitza bere mugimendu esferan preso balego bezala, eta horrek areagotu egin du piezaren hoztasun sentsazioa.

Arestian esan bezala, Elis Reginaren ahotsa da emanaldiaren hari eroalea, eta bossanova-ren garaiko Tom Jobimen kanta malenkoniatsu eta delikatuek kontraste egiten dute proposamenaren araztasun abstraktuarekin. Baina bitxia bada ere, hori berori gertatzen da Jobim eta Regina konparatzen baditugu, duela berrogei urteko kanta edulkoratuek oso eite garaikidea hartzen dutelako Reginaren estilotik igaro ostean.

Koreografiaren diseinuak, ordea, ez du aparteko emoziorik transmititu, eta balizko emozio bakarra esandako diskoko musika eta hitzetatik etorri da, edo bestela, dantzarien solo eta duo ikusgarrietatik. Hala ere, saioetariko batzuetan mugimenduak batere asmorik gabea zirudien, dantzari bakoitzaren distira erakusteko diseinatuta balego bezala eta, aukeran, nik nahiago izan dut musikarik gabeko pasarteetan sortzen zen giro misteriotsu eta iragarlea.