Dantza-kopla zaharrak

Eta, hala ere, erne! Hain dira trikimailuzaleak denda erraldoietako arduradunak: oker dabiltzan karroak jarriko dizkizue eskura, gogoko ez dituzun apaletara ere ingura zaitezen; sarri-sarri lekuz aldatuko dizkizue gauzak, betiko lekuan aurkitu ez eta, haien bila zabiltzala, behar ez duzunik ere karrora dezazun.

Trikimailuak trikimailu, kontua da badudala lagun bat, argia baino argiagoa, Durangoko liburu-azokara ere urtero-urtero zerrendarekin joaten dena. Aurten, esaterako, hiru libururen izenburuak daramatza zerrendan. Hemen (hau ez baita propaganda-leku), bakarra aipatuko dut: Jabier Kalzakortaren Dantza-kopla zaharrak.

Izenburuak berak argi dio zer dugun liburuan: dantza-kopla zaharrak. Batzuk ezagunak, beste batzuk ez; sailka bilduak. Eta kopla-sail horien artean, bat bereiztekotan, Juan de Arin Dorronsorok Ataunen bildu zuena bereizi behar. Jabierrek euskal dan-tza-koplen Kapera Sixtinatzat jotzen du; eta orain argitaratzen da lehenengoz. Jabierren hitzetan, kopla-bildumarik zaharrena da Ataungo hori, zoragarriena, handiena.

Gehiago ere badio markinarrak, liburuaren sarrera ezin bikainagoan: «Euskal dantza-koplak Japoneko haikuen antzekoak dira. Olerki minimoetan pentsamendu bat edo eztenkada bat edo ideia poetiko bat borobiltzen da». Mila esker, Jabier, behin behar eta, berriro ere begiak -egiak- zabaldu dizkigualako.