«Txoriak eta dantzariak elkarrengandik oso hurbil dira»

Luc Petton - Dantza zuzendaria

«Dantzari bat ezin bada gehiago mugitu, ez da dantzaria. Airatzen ahal ez den txoria, hiltzen da». Bien arteko lotura aurkitu du Luc Petton dantza zuzendari frantziarrak. «Txoriak eta dantzariak elkarrengandik oso hurbil dira». Hori frogatuko du gaur arratseko zazpietan, Miarritzeko Udal Kasinoan. Txoriak eta dantzariak izanen dira Luc Pettonen taldeko protagonistak, Miarritzeko Maitaldia dantza jaialdia Txorien konfidentzia ikusgarri bereziarekin hasiko baita.

Berezitasun horrekin publiko zabalagoa erakartzea lortzen duela dio Pettonek. Taula gaineko lau dantzarien eta hogei txorien arteko harremanak ikusleak «zinez hunkitzen» ditu. Zuzendariaren arabera, ikusgarria «keinu poetiko bat» da, «margolanak bata bestearen ondotik datoz». Ez du deus ikustekorik beste koreografia aitzinetik ongi landu eta finkatuekin. «Beste erregistro bat da. Ez da beste ikusgarriak bezain karratua eta suntsiezina. Ikusgarri hauskorra da. Eta horrek hunkitzen du jendea».

Dantza «egiazkoagoa»

Ezinezkoa da eszena guztiak ongi finkatzea, inoiz ezin delako aitzinetik jakin txorien harat-honatak zein izanen diren zehazki. Horregatik ikusgarriak ez dauka «istoriorik edo narraziorik». Ikusgarri bakoitza «desberdina» da, nahiz eta «oinarria bera» izan. «Ez gara gehiago errepresentazioa egiten ari, baizik eta errealitatearen erdian gaude. Beraz, dantzak kalitate berezia hartzen du, egiazkoagoa da».

Dantzarien eta txorien arteko harremanaren emaitza da. «Dantzariek anitz ikasi dute ikusgarrietan». Harreman hori egunero-egunero lantzen dute. Badu lau egun etorri zirela Miarritzera Luc Petton eta bere taldekoak. Herenegun hasi ziren txoriekin lanean, emeki-emeki berotzen joateko. Kontu handiz ibiltzen dira, errepikak txorien erritmoaren arabera programatuz. «Baliabide handiak behar ditugu. Gastu handiak dira. Baina hori da poesia une batentzat pagatu beharreko prezioa». Zailtasun horiek direla eta, ez da beste inor animatu gisa bereko dantza ikusgarri baten sortzera.

Luc Petton 2004an hasi zen. Lau urte lehenago ukan zuen ideia, txorizale amorratua baita. «Gure inguruan diren txoriekin lan egin nahi nuen, gure biziaren parte direlako, guregandik hurbil direlako, nahiz eta toki batzuetan animalia kaltegarritzat jotzen dituzten». Luc Pettonek «inteligentzia handia eta eguneroko lilura» ikusten du txorien baitan. «Gure ingurumena beste gisan ikusteko eta babesteko» proposamena egin nahi die ikusleei.

«Txorien sinboloa mundu guztiarena eta garai guztietakoa da». Migrazioaren bidea segituz eman nahi luke ikusgarria. «Txoriek migratzen dute; aske daude, eta toki guztietan herritarrak balira bezala egiten diegu harrera». Jendeen migrazioa dakar gogora. Migrazio horiek ez dira hain askeak, eta beste herri batean arrotz sentiarazten dira etorkinak. «Gustatzen zait modu askean migratzen duten txorien sinboloa».