La Chachi: Taranto aleatorio

Maria del Mar Suarez “La Chachi” Lola Doloresekin.

Bi emakume pipak jaten ari dira parkean edo etxe bateko atean, edo patio batean. Eguneroko espazio bat, solasaldi bat, isiltasunaren intimitatea partekatzen ari dira. Bat-batean, kantuak eta dantzak mundu arrunta eten eta magia barneratzen dute.

Denbora geldiarazian, enigmatikoan, koreografia arranpa leuna bailitzen sortzen da zurrunbilo bilakatzen den arte.
Orpo-kolpeen segida, modu errepikakorrean kexatu eta irri egiten duena.
Gelditzen ez den abestia, indartu eta espazioa inguratzen duena.

El Taranto, makila flamenko modura, Almeriako meatzaritza eremutik dator. Jatorrian antzinako kantua da, sinplea, lehorra, gitarrarik gabea, modu askean abesteko premiaren ondorioz sortua.

Ikerketa eszenikoko pieza honetan biluztasun bat dugu bidelagun eta harekin esperimentatzen dugu. Oholtza tradizionalaren egitura errespetatuz, dantzaren eta kantuaren topaketa ausazkora nola bidera daitekeen ikertuko dugu, eraldatzeraino.

Isiltasunetik abiatuz, instrumenturik gabe, ahotsaren eta gorputzaren arteko solasaldia hasiko dugu, zoriak esku har dezan utziz. Dantzarako aldarriak tarantoaren kexu-oihuak arakatzen ditu, koreografiak kutsaduratik abiatuz eralda daitezen, dantzatzean eta kantatzean sortzen den oro gaineratuz.

Dramaturgia berrietan lekutzen den lengoaia eszenikoan gorputzaren eta kantu biluziaren ustekabearen ikerketan murgiltzen gara. Zehaztasunik bilatu gabe, keinu sorta adeigabea, umorea eta zoria dena ageri dira. Dantza eta kantua aldatu egiten dira guztiz hautsi gabe eta, gertatzen dena baitaratu egiten dugu, bizitzan bezalaxe, dantzan jarraitzeko.