Paper apurtuak

Dantza: Ezustekoa-Unerwartet

Gai bereko pieza labur baten luzapena da oraingo hau, eta taula gainean Mikel bera eta beste hiru dantzari dabiltza gertakizun haiek sortutako sentimenduak islatzen. Izan ere, dantzaren planteamenduak oso urrunetik ekin dio deskribapen lanari, eta azpian dagoen historia aurretiaz ezagutzen ez duenak ez du benetako narraziorik igarriko, barne gogoetak eragindako sentimendu kontrajarriak baizik.

Hala ere, badira balizko narrazioari eusteko elementu eszeniko batzuk, hala nola itaunketarako aulkia eta paperezko pantaila zeharrargia -pantaila horretan agertuko da une batez Mikelen beraren aitaren irudia, piezaren jatorrian dagoen poema errezitatzen-, baina gainontzeko pasarte gehienetan beren baitan bilduta agertuko dira dantzariak, barne-barneko gogoetan murgilduta, eta, unez uneko paralelismo labur batzuk kenduta, ez dute haien artean ia harremanik izan.

Proposamenaren abstrakzio maila handia izan da, eta soinu-bandak bete du hari eroalearen funtzioa, baina niri behintzat nahasia egin zait, seguruenik sortzailearen baitako emozio konplexuen isla delako. Gauzak horrela, emanaldian zehar perkusioa, ahotsak, txalaparta, soinu elektronikoak, irrintziak, interferentziak eta Kerobia taldearen kanta zati bat entzun dugu, baina, beste ezeren gainetik, Laboaren Baga, biga, higa nagusitu da, bere bertsio sinfoniko ederrean.

Arestian esan bezala, oraingo hau aurreko pieza batetik sortu zen. Hori dela eta, ni damu naiz orduko hura ikusi ez izanaz, zeren eta, askotan, jatorrizko proposamen soil eta laburrak eraginkorragoak baitira beraien luzapenak baino.

Koreografia: Mikel Aristegi. Lekua: Donostiako Antzoki Zaharra. Data: Urriak 11.