Compañia Antonio Najarro: Romance Sonánbulo

"Romance sonámbulo" 1928an argitaratutako Romancero gitano-ren poema enblematikoenetako bat da. Liburu hau Federico García Lorcaren lanik ikonikoenetako bat da, eta sinbolismoz betetako irudi poetikoen bidez Andaluziako eta ijitoen unibertsoa esploratzen duten 18 erromantzek osatzen dute. Lorcak misterio- eta larritasun-giroa ehuntzen du irudi onirikoen eta esanahiz betetako sinboloen bidez. Poemak gizon zauritu baten eta balkoi berde batean zain dagoen emakume baten arteko elkarrizketa kontatzen du, itxaropenaren eta heriotzaren sinboloa. Antonio Najarrok zuzendu eta koreografiatu zuen ekoizpen hau, eta Romance sonanbuloren poemak eta Lorcaren beste testu batzuk uztartzen dituzten bost koadrotan egituratuta dago. Alberto Conejeroren dramaturgiak bizitzaren eta heriotzaren, desioaren eta galeraren arteko dualtasuna nabarmentzen duen narratiba dakar, Lorcaren obran behin eta berriz agertzen diren elementuak. Eszenaratzea bere ikusmen- eta soinu-aberastasunagatik nabarmentzen da. Yaiza Pinillosen jantzien diseinuak eta Nicolas Fischtelen argiztapenak hiru kulturetako (hispanoarabiarra, judua eta kristaua) Granada gogorarazten duen atmosfera sortzen dute. Emilio Valenzuelaren proiekzioek espazio eszenikoa osatzen dute, ikuslea mundu oniriko eta sinboliko batean murgilduz. Zuzeneko musikak, José Luis Montonek konposatua eta eszenan dagoen musikari talde batek interpretatua, dantzaren eta poesiaren arteko lotura areagotzen duen dimentsio emozionala gehitzen du.